Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Tactics: The Great Gusto LP, 1990 Regular Records

Ξορκίζουμε το 2016 μέσω του αισιόδοξου και ταυτόχρονα κυνικού τρόπου των Αυστραλιανών Tactics.
Σχεδόν μια δεκαετία μετά από τις πρωτοποριακές και παγερές συγχορδίες του "My Houdini" αλλά και στο μεταξύ την κυκλοφορία μερικών άλμπουμ, οι Tactics έκλεισαν τον κύκλο τους με το άλμπουμ "The Great Gusto". Αναπόφευκτα, αυτό το τελευταίο άλμπουμ δεν έμοιαζε καθόλου σαν το διθυραμβικό ξεκίνημα του "My Houdini". Ίσως δεν είναι υπερβολή εδώ να σημειώσουμε πως το "The Great Gusto" δεν είναι εύκολο να το εντοπίσει κανείς για να το ακούσει έστω μέσω κάποιου download. Ο πιο προφανής λόγος που συμβαίνει αυτό είναι βέβαια ότι επισκιάστηκε από όλα τα προηγούμενα άλμπουμ των Tactics, μηδενός εξαιρουμένου, και για αυτό το λόγο και δεν είναι γνωστό. Μια άλλη αιτία είναι ίσως η φήμη πως ο αρχηγός του σχήματος David Studdert έχει "αποκηρύξει" την ύπαρξη του άλμπουμ.
Παρά το γεγονός ότι η εν λόγω κυκλοφορία είναι πράγματι από μουσικής άποψης κάπως συμβατική, κοινότυπη ή και ήπια σε σχέση με τους παλιότερους δίσκους τους, παραμένει ένα χαρακτηριστικό άλμπουμ των Tactics πιστό στη φλέβα των προηγούμενων, αν και σχετικά αδύναμο άλμπουμ. Τα τραγούδια περιέχουν στοιχεία από σχεδόν κάθε άλλο τραγούδι που έχουν γράψει ο David Studdert και η παρέα του, οπότε το αποτέλεσμα δεν ξενίζει. Ιδιαίτερα όσοι από εσάς είστε ήδη εξοικειωμένοι με τη μουσική τους θα συμφωνήσετε στα παραπάνω. Ελπίζουμε να απολαύσετε αυτήν την ξεχασμένη και σκόπιμα παραγκωνισμένη δουλειά των καταπληκτικών Tactics, η ανάρτηση της οποίας αποτελεί και την τελευταία για το 2016.
Ευχόμαστε σε όλους τους αναγνώστες μας ένα ευτυχέστερο και από κάθε άποψη καλύτερο 2017.



Tactics: The Great Gusto LP [Regular Records-1990]













01. Coalface
02. Cleaning A Gun
03. Red Red Heart
04. World Of Men
05. Continental
06. Turn
07. The Magician
08. Better
09. Cool Night Air




ENG: We exorcise the year 2016 by means of the optimistic yet cynical way of the Australian band Tactics.
Almost a decade and a few albums after the groundbreaking chilling chords of "My Houdini", the Tactics released their final work entitled "The Great Gusto". Inevitably, that final album was nothing like the long-praised and critically acclaimed first toil. It can't be an exaggeration to note here that "The Great Gusto" is an album hard to listen to or get to through download of any sort. The most apparent reason for that is, of course, that all the previous great Tactics LPs from "My Houdini" to "Blue And White Future Whale" cast a long shadow upon "Gusto". Another reason might be a rumour that David Studdert has renounced this LP.
Now, despite the fact that "The Great Gusto" is kind of mainstream or mellow or watered down as many people would propose, it still remains a Tactics album, yet not as strong as the previous ones. The songs contain elements of almost every other song having been written by Studdert and his band. Those of you who are familiarized with the style of this amazing band definitely will agree on that. Also, we hope you enjoy this forgotten and deliberately sidelined work that also serves as the last post of Ten Thousand Eyes for 2016.
We wish you a happier and, in any aspect, a better 2017.


Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Less Words/More Music Issue #12

Καλωσήρθατε στην δωδέκατη έκδοση του "Less Words/More Music" όπου συγκεντρώσαμε μερικά 12ιντσα ep τα οποία θα σας τραβήξουν την προσοχή. Επιπλέον, σκεφτήκαμε πως είναι πιο βολικό να είναι όλη η μουσική σε ένα συμπιεσμένο αρχείο, οπότε μπορείτε να ακολουθήσετε οποιονδήποτε από τους συνδέσμους παρακάτω για να τα κατεβάσετε.
Welcome to the twelfth issue of "Less Words/More Music". Today we've gathered a few post 12inch eps that we believe will appeal to you. Also, for your convenience, we have 'squeezed' the music into one compressed file. Therefore, you can have it by following any of the links below.



1. Ellery Bop: Fire In Reflection 12" ep [Desire-1983]
Οι Ellery Bop ήταν post punk/indie σχήμα από το Liverpool της Μεγάλης Βρετανίας. Πραγματικά δεν έχουμε βρεί πολλά για αυτούς, αλλά θα τους ακούσετε και θα βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Στη σελίδα της wikipedia αναφέρει πως στις ζωντανές τους εμφανίσεις ήταν περισσότερο δραστήριοι και δυναμικοί. Χωρίς φυσικά να έχουμε προσωπική άποψη επ' αυτού, έχουμε μόνο το ep τους "Fire In Reflection" στο οποίο περιέχονται μερικά αξιοπρόσεκτα και 'ζωηρά' κομμάτια τους. Απολαύστε το!
ENG: Ellery Bop were a post punk/indie band from Liverpool, UK. Actually there isn't much info about them, but you can listen for yourselves what their sound was like. Wikipedia mentions that they sounded more energetic on stage. Not knowing whether that is a fact, "Fire In Reflection" ep contains a few notable and lively songs. Enjoy!

Tracks:
01. Fire In Reflection
02. Blind
03. The Calling
04. Jihad



2. Bone Orchard: Princess Epilepsy 12" ep [Jungle-1985]
Οι Bone Orchard ήταν ένα βραχύβιο, post punk/gothic rock (batcave) σχήμα με θηλυκή παρουσία στα φωνητικά με καταγωγή από το Brighton της Μεγάλης Βρετανίας. Παρά τη αρκετά σύντομη δραστηριότητά τους από το 1983 έως το 1985, κατάφεραν να εδραιώσουν το μοναδικό ύφος τους αν και συχνά τους σύγκριναν με τους Birthday Party. Η πρώτη πλευρά του 12ιντσου ep "Princess Epilepsy" έχει έντονο, σκοτεινό και παθιασμένο ύφος. Ομοίως ενδιαφέρον είναι και το "Same Old Ball and Chain", ένα αργόσυρτο blues κομμάτι που καλύπτει την δεύτερη πλευρά που ίσως αποτελεί τη δική τους εκδοχή στο "Ball and Chain" της Big Mama Thornton. Καλή ακρόαση!
ENG: Bone Orchard were a short-lived, female fronted, post punk/gothic rock (also labeled as 'batcave') band from Brighton, U.K. Despite their short term activity (1983-1985) they managed to establish a unique style for themselves even if they were often compared to Birthday Party. The first side of the 12" e.p. "Princess Epilepsy" sounds intense, dark and passionate too. Equally intriguing is the song "Same Old Ball and Chain", a slow blues-like song - perhaps their version of Big Mama Thornton's "Ball and Chain". Enjoy!

Tracks:
01. Princess Epilepsy
02. You Don't Press My Pants
03. Same Old Ball And Chain



3. Furyo: Furioso 12" ep [Anagram-1984]
Οι Furyo ήταν μουσικό σχήμα από το Luton της Μ. Βρετανίας και δημιουργήθηκαν τους Steve Abbot και Steve Harle, πρώην μέλη των U.K. Decay. Αρχικά ονομαζόντουσαν Meat of Youth και αφού προσχώρησε και ο Albie de Luca από τους Gene Loves Jezebel, τότε μετονομάστηκαν σε Furyo. Το ενδιαφέρον με τους Furyo ήταν πως το ύφος τους ήταν αρκετά διαφορετικό από αυτό των U.K. Decay ή των Gene Loves Jezebel, ή οποιουδήποτε άλλου σχήματος που αναφέρεται ως 'batcave'. Ειδικότερα, είχαν μια έντεχνη και θεατρική προσέγγιση στη μουσική τους με πολλά κλασικά και μπαρόκ στοιχεία. Όσοι από εσάς δεν γνωρίζετε τους Furyo θα σας ξαφνιάσει το πόσο πολύ εξέλιξαν την post punk/gothic μουσική τους. Μην το χάσετε!
ENG: Furyo was a band from Luton, U.K. and was created by Steve Abbot and Steve Harle after U.K. Decay had stopped existing. At first they were called Meat of Youth, and after Albie de Luca from Gene Loves Jezebel joined the band, they renamed themselves Furyo. What's very interesting about Furyo is that their style was quite different from that of U.K. Decay or Gene Loves Jezebel or even any other 'batcave' band. More specifically, Furyo had an artistic and theatrical approach with many classical and baroque music elements. For those of you unfamiliar with the band, you'll be amazed how these musicians took their punk/post punk/gothic style lots of steps further. Definitely this one is not to be missed out. Enjoy!

Tracks:
01. Legacy (Andante)
02. Chorus (Andante)
03. King Of Hearts (Noblimente A Sticcato)
04. Cavalcade (Furioso Apassionato)




4. Dustdevils: The Dropping Well 12" ep [Rouska-1987]
Οι Dustdevils ήταν ένα Νεοϋορκέζικο post punk/noise rock σχήμα με θηλυκή παρουσία στα φωνητικά με διάρκεια ζωής πάνω από μια δεκαετία. Μέλη των Dustdevils έχουν συνεργαστεί και με άλλα γνωστά σχήματα όπως οι Pavement και οι Sonic Youth. Εδώ φιλοξενούμε το πρώτο τους 12" ep με τίτλο "The Dropping Well" που κυκλοφόρησε το 1987 και αποτυπώνει τον χαρακτηριστικό τους θορυβώδη ήχο που επιτυγχάνεται με τη χρήση ενός τείχους παραμορφωμένης κιθάρας. Αν είστε ήδη εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο είδος, σίγουρα γνωρίζετε σε τι αναφερόμαστε. Εάν όμως όχι, τότε θα εκπλαγείτε ευχάριστα. Απολαύστε τους!
ENG: The Dustdevils were a female fronted post punk/noise rock band from in New York City, U.S. and they were active for more than a decade. Members of the Dustdevils have also worked with Pavement and Sonic Youth. In today's post there's "The Dropping Well", their first 12" ep, which was released in 1987 and illustrates their characteristic noisy sound utilising a wall of distorted guitar. Should you be familiar with their music, you know what we mean. If not, then you're in for a new experience. Enjoy!

Tracks:
01. Mother Shipton
02. Crushed Hollow
03. The Skip