Κάπως αργοπορημένα για το 2014 επιστρέφουμε στους Flowers of Romance και στο δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο "The Pleasure and the Pain" κυκλοφορίας του 1993 (βγήκε αμέσως μετά από το εξαιρετικό "Love Means Death" e.p.), ξανά από την ανεξάρτητη Wipeout Records. Το δεύτερο άλμπουμ βρίσκει τους Flowers of Romance με αλλαγές μελών, αλλά και με ολοένα αυξανόμενη δυναμική παράγοντας ακόμα πιο ώριμες συνθέσεις. Φυσικά ο ιθύνων νούς Μιχάλης Πούγουνας φροντίζει για όλα τα παραπάνω και φυσικά το αποτέλεσμα είναι και το αναμενόμενο.
Ακούγοντας ξανά αυτό το άλμπουμ μετά από καιρό, καταλήξαμε πως περιέχει κάποια από τα πιο αγαπημένα μας κομμάτια. Φαινομενικά η πρότερη δυναμική του "Dorian Grey" που έχει καταλαγιάσει, είναι πλέον μεταμφιεσμένη ως έμπνευση και ωριμότητα, δίνοντας βαρύτητα στη σύνθεση και τον στίχο με αποτέλεσμα να παγιώσει τους F.O.R. ως ένα από τα πιο αξιόλογα σχήματα της gothic rock μουσικής. Όσον αφορά τα ίδια τα τραγούδια, δεν είναι εύκολη η επιλογή των πιο επιφανών, απλούστατα για το λόγο πως το κάθε ένα είναι μοναδικό και δικαίως έχει τη θέση που του αξίζει στα αυλάκια του "The Pleasure and the Pain". Ξεκινώντας από το εκρηκτικό "Love Commandos" στο υπεραγαπημένο "The Ocean Floor", την μικρή παραμυθένια στορία του "Gerda and Kay", η πρώτη πλευρά καταλήγει στο ομώνυμο "The Pleasure and the Pain". Το "Who's Playing Jesus" δίνει μια πολιτική-υπαρξιακή χροιά, ενώ τα "Chryssalis", "The Royal Hunt of the Sun" και "Winter Waltz" μοιάζουν να μοιράζονται μια επικού τύπου μελαγχολική προσέγγιση. Τα τρία τελευταία κομμάτια θεωρούμε πως κατά κάποιο τρόπο μοιράζονται κοινή θεματολογία και πως ίσως εάν έλειπε κάποιο, θα αποδυνάμωνε την τεράστια δυναμική αυτού του δίσκου.
Απολαύστε το "The Pleasure and the Pain", ειλικρινά πρόκειται για έναν από τους πιο αξιόλογους δίσκους του είδους.
Flowers of Romance: The Pleasure and the Pain (Wipe Out Records-1993)
[Rip provided by Psychopomp]
Ακούγοντας ξανά αυτό το άλμπουμ μετά από καιρό, καταλήξαμε πως περιέχει κάποια από τα πιο αγαπημένα μας κομμάτια. Φαινομενικά η πρότερη δυναμική του "Dorian Grey" που έχει καταλαγιάσει, είναι πλέον μεταμφιεσμένη ως έμπνευση και ωριμότητα, δίνοντας βαρύτητα στη σύνθεση και τον στίχο με αποτέλεσμα να παγιώσει τους F.O.R. ως ένα από τα πιο αξιόλογα σχήματα της gothic rock μουσικής. Όσον αφορά τα ίδια τα τραγούδια, δεν είναι εύκολη η επιλογή των πιο επιφανών, απλούστατα για το λόγο πως το κάθε ένα είναι μοναδικό και δικαίως έχει τη θέση που του αξίζει στα αυλάκια του "The Pleasure and the Pain". Ξεκινώντας από το εκρηκτικό "Love Commandos" στο υπεραγαπημένο "The Ocean Floor", την μικρή παραμυθένια στορία του "Gerda and Kay", η πρώτη πλευρά καταλήγει στο ομώνυμο "The Pleasure and the Pain". Το "Who's Playing Jesus" δίνει μια πολιτική-υπαρξιακή χροιά, ενώ τα "Chryssalis", "The Royal Hunt of the Sun" και "Winter Waltz" μοιάζουν να μοιράζονται μια επικού τύπου μελαγχολική προσέγγιση. Τα τρία τελευταία κομμάτια θεωρούμε πως κατά κάποιο τρόπο μοιράζονται κοινή θεματολογία και πως ίσως εάν έλειπε κάποιο, θα αποδυνάμωνε την τεράστια δυναμική αυτού του δίσκου.
Απολαύστε το "The Pleasure and the Pain", ειλικρινά πρόκειται για έναν από τους πιο αξιόλογους δίσκους του είδους.
Flowers of Romance: The Pleasure and the Pain (Wipe Out Records-1993)
[Rip provided by Psychopomp]
01. Love Commandos
02. The Ocean Floor
03. Gerda and Kay
04. The Pleasure and the Pain
05. Who's Playing Jesus
06. Chryssalis
07. The Royal Hunt of the Sun
08. Winter Waltz
02. The Ocean Floor
03. Gerda and Kay
04. The Pleasure and the Pain
05. Who's Playing Jesus
06. Chryssalis
07. The Royal Hunt of the Sun
08. Winter Waltz
With a somewhat late kickstart for 2014 we have returned with our favourites, the Flowers of Romance's second full length LP entitled "The Pleasure and the Pain" released in 1993 (right after the exceptional "Love Means Death" e.p.) through Wipeout Records. Even if there are new members in the line-up, the band is more poweful and mature at its compositions. The mastermind is Mike Pougounas who takes care of the music and the lyrics towards a pleasurable outcome.
It's been a while since we've listened to this LP, but when it happened, we realised that it contained some of our most favourite songs. What seemed as the primal strengh that dominated in the "Dorian Grey" LP now has given way to mature inspiration with emphasis on perfect song writing, thus proving the Flowers of Romance to be one of the most notable bands of the gothic rock genre. As far as the songs themselves, it isn't easy to pick the best one, due to the fact that every song is unique and has its rightful position in "The Pleasure and the Pain". What to say about the eruptive "Love Commandos", the beloved "The Ocean Floor", the fairy tale story of "Gerda and Kay" and the same titled "The Pleasure and the Pain" that closes the first side. The other side starts with the political-existential theme of "Who's Playing Jesus", whereas "Chryssalis", "The Royal Hunt of the Sun" and "Winter Waltz" seem to share a common approach. We consider these three last songs to have similar themes and it would have weakened the album, if there was at least one track short. Hope you enjoy "The Pleasure and the Pain" as it is one of the most notable records of the kind.
It's been a while since we've listened to this LP, but when it happened, we realised that it contained some of our most favourite songs. What seemed as the primal strengh that dominated in the "Dorian Grey" LP now has given way to mature inspiration with emphasis on perfect song writing, thus proving the Flowers of Romance to be one of the most notable bands of the gothic rock genre. As far as the songs themselves, it isn't easy to pick the best one, due to the fact that every song is unique and has its rightful position in "The Pleasure and the Pain". What to say about the eruptive "Love Commandos", the beloved "The Ocean Floor", the fairy tale story of "Gerda and Kay" and the same titled "The Pleasure and the Pain" that closes the first side. The other side starts with the political-existential theme of "Who's Playing Jesus", whereas "Chryssalis", "The Royal Hunt of the Sun" and "Winter Waltz" seem to share a common approach. We consider these three last songs to have similar themes and it would have weakened the album, if there was at least one track short. Hope you enjoy "The Pleasure and the Pain" as it is one of the most notable records of the kind.
ΔΙΣΚΑΡΑΑΑΑΑΑ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λίγα λες!!!
ΔιαγραφήΠρος Κώστας και Κωνσταντίνος: Σας ευχαριστούμε και τους δύο για τα σχόλια και τα θαυμαστικά σας!
Διαγραφήthanks a lot .Have a nice weekend
ΑπάντησηΔιαγραφήOnce again We thank you for visiting and appreciating the music.
Διαγραφή