"...Till Night Comes Again", by the Fear Condition

Πρώτο post στο οποίο προσφέρουμε και ήχο, μουσική, και κάνουμε την αρχή με ένα Ελληνικό συγκρότημα του οποίου ο ένας και μοναδικός δίσκος είναι ορόσημο για την Ελληνική post-punk σκηνή, και κυκλοφόρησε από την σπάνια Θεσσαλονικιώτικη εταιρεία Smash Records (γνωστή και λόγω της κυκλοφορίας του τελευταίου δίσκου των Yell-o-Yell). Το “…Till Night Comes Again” έχει προ πολλού εξαφανιστεί από τα δισκοπωλεία μεταχειρισμένων, αλλά ακόμη πουλιέται ακριβό μέσω mailorder και internet. Είναι μια περίπτωση πως πρόσφατα κάποιος ή κάποιοι έχουν επανεκδώσει αυτό το αριστούργημα ξανά σε βινύλιο, αλλά το πρόβλημα της υψηλής τιμής παραμένει. Είναι γεγονός πως όποιος έκανε την επανέκδοση είχε ως σκοπό το κέρδος και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως ο (νέος) δίσκος πουλιέται όσο και το πρωτότυπο δηλαδή άνω των 50 €…και ανεβαίνει.
Όπως έχουμε ξαναπεί δεν είμαστε καθόλου εναντίον των επανεκδόσεων, ακόμη και πειρατικών, αρκεί να είναι εύκολο κανείς να τις αποκτήσει.

Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους διαλέξαμε αυτόν τον δίσκο για αρχή. Το “…Till Night Comes Again” είναι ένα άλμπουμ που ξεχωρίζει ως τυπικό δείγμα του πως πρέπει να ακούγεται αυτή η μουσική και πόση ενέργεια μπορεί να περιέχει στην Ελλάδα του 1985. Οι επιρροές του πρόσφατου παρελθόντος είναι ξεκάθαρες από τους Bauhaus, Joy Division….

Όσον αφορά τον δίσκο αυτό καθ’ αυτό τώρα…. η μουσική του είναι καθαρή post-punk με την δυναμική κιθάρα και τα επιβλητικά τύμπανα και τα φωνητικά που σε στοιχειώνουν. Είναι ένα καταπληκτικό ντεμπούτο. Οι Fear Condition ενσωμάτωσαν όλη τους την αρχική ενέργεια. Οι στίχοι είναι επίσης θαυμάσιοι. Τα τραγούδια ένα προς ένα είναι εμπλουτισμένα με γοτθικά και ρομαντικά θέματα, όπως η ομορφιά, οι βρυκόλακες, η τρέλα και η λογική, η κλειστοφοβία και η αποξένωση. Ο δίσκος κλείνει σαν σε Διονυσιακή γιορτή, και έτσι πέφτει η αυλαία και οι μάσκες…

Τέλος, σχετικά με το εξώφυλλο του δίσκου. Προέρχεται από μια φωτογραφία από το γνωστό νεκροταφείο του Staglieno στην Γένοβα της Ιταλίας. Από εκεί έχουν δανειστεί και οι Joy Division τα εξώφυλλά τους (Love will tear us apart, Closer).

Fear Condition - …Till Night Comes Again, Smash Records 1986

1. Instant Flower
2. Vampire
3. One Flew Over the Cuckoo’s Nest
4. Paris At Night
5. Black & White
6. Dreaming of Tunnels
7. Dimensions of the Forest
8. I Remember (darkness in Stockholm)
9. Halloween

Τέλος, μην ξεχάσω να αναφέρω πως η καλή δουλειά της ψηφιοποίησης από το βινύλιο ανήκει στον φίλο μου τον Psychopomp…τον ευχαριστώ λοιπόν για τον κόπο.

Μέσα στο συμπιεσμένο αρχείο υπάρχει το εξώφυλλο του δίσκου μαζί με τους στίχους και τα credits.

Enjoy, time and time again!!!!

And for our English speaking friends...
First music post for us, kick-start with a Greek band whose one and only LP is a landmark for the Greek post-punk scene released by the rare-to-find Smash Records of Thessaloniki (also famous for releasing Yell-o-Yell’s last LP). “…Till Night Comes Again” LP has vanished from second-hand shops long time ago, yet sold quite expensively via mailorder/internet. It appears that recently someone has re-released this gem in vinyl format, however without removing the problems of rarity and high-price; the record is sold as expensive as the original. The “pirate” edition is found to be sold more than 50 €. Whoever made this re-release possible aimed for profit alone. We are not against pirate re-releases of great music as long as they are cheap and accessible to those who are interested in buying.

These are the main reasons why we chose to upload this great record. “…Till Night Comes Again” is a record that stands out as a typical-classical example of how post-punk music energy sounded in Greece around 1985. The influences are clearly Bauhaus and Joy Division.

As for the record itself now, the music is pure post-punk, the guitar and the drums are powerful, and the vocals are haunting. This is a great debut album; Fear Condition incorporated all their amateurish energy. The lyrics are great too. The songs sparkle with gothic romantic themes, such as beauty, vampires, dementia, rationality, claustrophobia and alienation. The album ends with a Dionysian feast in frenzy rhythms and the masks fall…

Last but not least, we should note about the album cover. It is a photo taken in Staglieno Cemetery in Genova, Italy, a place where Joy Division used for their album artwork as well (Love will tear us apart, Closer).

Enjoy this masterpiece !!!

LE SANG D'UN POETE

...Σημαίνει "το αίμα του ποιητή", ταινία του Ζαν Κοκτώ που παίζεται στον κινηματογράφο Τριανόν αυτές τις μέρες. Παραθέτουμε από το αθηνόραμα:

Η ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΖΑΝ ΚΟΚΤΟ (1889-1963) ΕΝΩΝΕΙ ΣΥΝΕΙΡΜΙΚΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΟΝΕΙΡΙΚΕΣ ΣΕΚΑΝΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ -ΣΑΦΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ- ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΙ ΜΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑΪΦ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΤΕΧΝΗ· ΩΣΤΟΣΟ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΘΑΔΕΙΑ ΜΙΑΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ. ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ "ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ" ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ.

πάρτε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται

Ενα Ονειρο που δεν ηταν Ονειρο...

DARKNESS

by: George Gordon (Lord) Byron (1788-1824)

had a dream, which was not all a dream.

The bright sun was extinguish'd, and the stars

Did wander darkling in the eternal space,

Rayless, and pathless, and the icy earth

Swung blind and blackening in the moonless air;

Morn came and went--and came, and brought no day,

And men forgot their passions in the dread

Of this their desolation; and all hearts

Were chill'd into a selfish prayer for light:

And they did live by watchfires--and the thrones,

The palaces of crowned kings--the huts,

The habitations of all things which dwell,

Were burnt for beacons; cities were consum'd,

And men were gather'd round their blazing homes

To look once more into each other's face;

Happy were those who dwelt within the eye

Of the volcanos, and their mountain-torch:

A fearful hope was all the world contain'd;

Forests were set on fire--but hour by hour

They fell and faded--and the crackling trunks

Extinguish'd with a crash--and all was black.

The brows of men by the despairing light

Wore an unearthly aspect, as by fits

The flashes fell upon them; some lay down

And hid their eyes and wept; and some did rest

Their chins upon their clenched hands, and smil'd;

And others hurried to and fro, and fed

Their funeral piles with fuel, and look'd up

With mad disquietude on the dull sky,

The pall of a past world; and then again

With curses cast them down upon the dust,

And gnash'd their teeth and howl'd: the wild birds shriek'd

And, terrified, did flutter on the ground,

And flap their useless wings; the wildest brutes

Came tame and tremulous; and vipers crawl'd

And twin'd themselves among the multitude,

Hissing, but stingless--they were slain for food.

And War, which for a moment was no more,

Did glut himself again: a meal was bought

With blood, and each sate sullenly apart

Gorging himself in gloom: no love was left;

All earth was but one thought--and that was death

Immediate and inglorious; and the pang

Of famine fed upon all entrails--men

Died, and their bones were tombless as their flesh;

The meagre by the meagre were devour'd,

Even dogs assail'd their masters, all save one,

And he was faithful to a corse, and kept

The birds and beasts and famish'd men at bay,

Till hunger clung them, or the dropping dead

Lur'd their lank jaws; himself sought out no food,

But with a piteous and perpetual moan,

And a quick desolate cry, licking the hand

Which answer'd not with a caress--he died.

The crowd was famish'd by degrees; but two

Of an enormous city did survive,

And they were enemies: they met beside

The dying embers of an altar-place

Where had been heap'd a mass of holy things

For an unholy usage; they rak'd up,

And shivering scrap'd with their cold skeleton hands

The feeble ashes, and their feeble breath

Blew for a little life, and made a flame

Which was a mockery; then they lifted up

Their eyes as it grew lighter, and beheld

Each other's aspects--saw, and shriek'd, and died--

Even of their mutual hideousness they died,

Unknowing who he was upon whose brow

Famine had written Fiend. The world was void,

The populous and the powerful was a lump,

Seasonless, herbless, treeless, manless, lifeless--

A lump of death--a chaos of hard clay.

The rivers, lakes and ocean all stood still,

And nothing stirr'd within their silent depths;

Ships sailorless lay rotting on the sea,

And their masts fell down piecemeal: as they dropp'd

They slept on the abyss without a surge--

The waves were dead; the tides were in their grave,

The moon, their mistress, had expir'd before;

The winds were wither'd in the stagnant air,

And the clouds perish'd; Darkness had no need

Of aid from them--She was the Universe

Περισσότερα ποιήματα του Lord Byron στο http://www.poetry-archive.com/b/byron_george_gordon.html

ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ LINK

Γενικά για τα ελληνικά ροκ πράγματα, ένα χρήσιμο φόρουμ:

http://www.postwave.gr/

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

http://www.myspace.com/eirkti

http://www.myspace.com/deadscarletrecords

http://www.capp.gr/

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

Το blog αυτό γεννήθηκε κυρίως με σκοπό την επαναπροώθηση των ξεχασμένων διαμαντιών του ελληνικού rock της δεκαετίας του 80 και κατ' επέκταση του 90, χωρίς να αποκλειονται και αλλα ακούσματα. Εστιάζουμε κυρίως σε αυτές τις 2 δεκαετίες. Είναι οι δεκαετίες που διαμόρφωσαν τα δικά μας ακούσματα - τα οποία παραμένουν μέχρι και σήμερα περίπου τα ίδια....

Η ελληνική new wave ή post punk, η νεοψυχεδελική και η garage σκηνή έχουν δώσει από τις αρχές της δεκαετίας του 80 πολλά δείγματα πρωτοτυπίας, έχει κινηθεί σε μια φλέβα κυρίως αντι-εμπορική και σε αντεργκράουντ μονοπάτια. Ετσι λοιπόν δεν είναι μόνο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, οι Πύξ-Λάξ και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Δημήτρης Πουλικάκος οι μόνοι εκπρόσωποι του σύγχρονου Ελληνικού rock - βεβαίως και σεβόμαστε τη συνεισφορά τους, αλλά υπάρχουν κι άλλοι. Ονόματα όπως Metro Decay, South of No North, Villa 21, Εν Πλώ, The Ophelia's Garden, Jack of All Trades, Magic de Spell, Λευκή Συμφωνία , Melting Ashes και άλλα πολλά που παρέμειναν άγνωστα στο διάβα του χρόνου και που ίσως περάσουν από τις σελίδες αυτού του blog, έχουν βάλει το λιθαράκι τους σε αυτή την ιστορία του μοντέρνου ελληνικού rock. Είναι λυπηρό πως ανεξαιρέτως, οι πιο πολλοί καλλιτέχνες από τους παραπάνω, ισως πια βλέπουν τα πονήματά τους να πωλούνται σε εξωφρενικές τιμές π.χ. 150 € για ενα δίσκο των South of No North ή των Villa 21 ή των Yell-o-Yell. Είναι ελάχιστες οι επανεκδόσεις που έχουν γίνει και οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί βλέποντας αυτή την κατάσταση στα δισκοπωλεία -κυρίως των μεταχειρισμένων- δίσκων, έχουν ξαναβγάλει στην αγορά ορισμένα από αυτά τα διαμάντια, αλλά είναι πολύ λίγα συγκριτικά... Είναι αξιοπρόσεκτη η προσπάθεια της Dead Scarlet, της CAPP, της Ειρκτή να επανεκδώσουν κάποια "χαμένα" άλμπουμ, δυσεύρετα για το κοινό που διψάει για μουσική και δεν έχει υποκύψει ακόμα στην πλαστή περηφάνεια της Γιουροβίζιον και του "Ωπα" ή στα κατά συρροή διαζύγια των σουπερ σταρ. Όντως υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν σοβαρότερα ακούσματα και δεν ικανοποιούνται με ευκολοάκουστα χιτάκια του Φοίβου (τρομάρα του-ανάξιος ονόματος).

Έτσι λοιπόν, αυτό το καινούργιο blog με το όνομα "δεκα χιλιάδες μάτια" θα δώσει από τη μεριά του μόνιμα ή προσωρινά την προσπάθεια ανάδειξης αυτής της underground σκηνής. Το ονομάσαμε έτσι από το τραγούδι των South of No North, "10.000 eyes", “δέκα χιλιάδες μάτια περιμένουν το κερί να σβήσει, απόλυτη ησυχία επικρατεί στο τέλος του Λαβύρινθου....”

Θα είμαστε κοντά σας με συχνά post ανεβάζοντας άλμπουμ που έχουν ξεχαστεί, demo από μπάντες που ίσως να μην έχετε ποτέ ακούσει, και ελπίζουμε πως αν υπάρχει κάτι που εσείς το αναζητάτε, ίσως να μπορέσουμε να το ανακαλύψουμε και να το ανεβάσουμε. Θυμίζουμε πως θα ανεβαίνουν κυρίως μουσικές που δεν κυκλοφορούν πια, είτε γιατι τα συγκροτήματα αυτά δεν υπάρχουν ή γιατί δεν κυκλοφορούν στο κανονικό εμπόριο. Δεν θέλουμε να μπούμε στο δρόμο καμιάς μπάντας που κυκλοφορεί το υλικό της αυτή τη στιγμή. Στηρίζουμε το ζωντανό ελληνικό ροκ και επικροτούμε όσους άλλους το στηρίζουν.

Ευλαβικά ανακυκλώνουμε μόνο τη μουσική που δεν κυκλοφορεί πλέον και φιλοδοξούμε να την κάνουμε γνωστή σε νέους και παλιούς μύστες/λάτρεις της….

Υ.Γ. Για λόγους εμπλουτισμού του blog, θα ανεβαίνουν και άλμπουμ από ξένα συγκροτήματα (Ευρωπαϊκά-Αμερικανικά) κατά καιρούς.

"Εν αρχή ην ο λόγος..."

ΕΡΩΤΩΝ ΘΑΝΑΤΟΙ

Τα περασμένα μάταια ζητάω ν' αναστήσω,

να ξαναζήσω τις στιγμές που επέρασες κοντά μου,

να θυμηθώ τα ονείρατα που εκάναμε τα βράδια,

όταν γαλήνη εγέμιζε κι ίσκιους η κάμαρά μου.

Τα γράμματά σου μάταια διαβάζω αργά, τις ώρες

που η σκέψη μας πλανιέται εδώ κι εκεί στα περασμένα,

όπως κανείς σ' ένα βουβό γυρνάει κοιμητήρι,

διαβάζοντας ονόματα σε τάφους σκαλισμένα.

Του έρωτά μας το Βωμό τον γκρέμισαν τα χρόνια

κι εσύ που στάθηκες για μέ η Πολυαγαπημένη

στη μνήμη μου είσαι μακρινή, ψυχρή σαν πεθαμένη-

σαν πεθαμένη άλλων καιρών- μέσα σ' υγρή μια κρύπτη,

που κείτεται μαρμάρινη, με χέρια σταυρωμένα ...;

Μα κάτι από το είναι μου επέθανε με σένα.

Κώστας Ουράνης