Film Noir: Never Ending Dream, 1986 Wipe Out Records

Ο δίσκος που θα παρουσιάσουμε σήμερα, μας έρχεται από τις δοξασμένες ημέρες της Ελληνικής ανεξάρτητης new wave σκηνής. Δεν θα μπούμε σε ιστορικά στοιχεία για το συγκρότημα, γιατί άλλοι φίλοι bloggers τα έχουν ήδη αναρτήσει εδώ και πολύ καιρό (θα τα βρείτε εδώ κι εδώ).

Το σημερινό ποστ αφορά τους Film Noir και την πρώτη τους κυκλοφορία με τίτλο "Never Ending Dream" στην Wipe Out Records το 1986, πιο συγκεκριμένα, είναι η 3η κυκλοφορία της Wipe Out. Το "Never Ending Dream".... είναι ένα mini-LP με 6 λιτές συνθέσεις, όλες τους ξεχωριστές, πανέμορφες, που μοιάζουν επιμελώς ατημέλητες στο πρώτο άκουσμα. Από το δεύτερο και μετά, δεν τα αποχωρίζεσαι ποτέ. Νοιώθει κανείς τη συναισθηματική φόρτιση κάθε κομματιού, τη μουσική, τη λιτή ενορχήστρωση, μπασο-κιθάρα-ντραμς-φωνή, που και που και κάποιες πινελιές από synth. Η μουσική αυτή μοιάζει απόηχος του παρελθόντος σαν παραμύθι, σαν όνειρο που δεν τελειώνει από τις ξέγνοιαστες μέρες της δεκαετίας του 80. Σε αυτό βοηθάει και το εξώφυλλο του δίσκου που προϊδεάζει για ένα ονειρεμένο άκουσμα....το κάστρο δίπλα στην θάλασσα (ή λίμνη) είναι κλασικό ρομαντικό θέμα. Υπάρχει μια διαχρονικότητα σε αυτά τα 6 τραγούδια που έρχεται και μένει στην καρδιά του ακροατή. Ο στίχος στο Excuses μένει χαραγμένος "How can anyone know me when I don't even know myself....", πραγματικά πολύ ενδοσκοπικός. Το πιο αξιοπρόσεκτο εκτός βέβαια από τα ίδια τα τραγούδια βέβαια είναι τα φωνητικά της Μαριέλλας Λουκάκη, η οποία μοιάζει (και στις φωτογραφίες) αναμφισβήτητη περσόνα της new wave, χαρακτηριστική της εποχής, και είναι κρίμα που δεν συνέχισε - μετά από αυτό το άλμπουμ - να ασχολείται με την μουσική και το τραγούδι. Από πηγές κυρίως στο ίντερνετ (βλ. πιο πάνω) η Μαριέλλα Λουκάκη, άφησε το μάταιο κόσμο πολύ νέα (33), πράγμα που προσθέτει στη μπάντα μια κάλτ ταυτότητα. Η φωνή της άλλοτε παγερή, άλλοτε αποστασιοποιημένη, άλλοτε θλιμμένη ή πονεμένη δίνει μια γκρίζα και αμφιλεγόμενη απόχρωση στις συνθέσεις.

Όσοι δεν έχουν ακούσει αυτό το δίσκο ως τώρα, σίγουρα θα τους συναρπάσει, όσοι τον ξέρουν θα συγκινηθούν και θα βρεθούν στο δρόμο για ένα ακόμα ταξίδι πάλι στην δεκαετία της εφηβείας μας και των πρώιμων ονείρων (που δεν τελειώνουν ποτέ).

Film Noir - Never Ending Dream, 1986 Wipe out Records
Tracklist:
1. Excuses
2. Fluid Idols
3. Drowned Kiss
4. Decry
5. Rainfall
6. Sin




Friends outside Greece.....

The record we are presenting today comes back from the days of the unknown glory of the Greek Independent new wave scene. We are not going to mention historical facts about the band, other fellow-bloggers have dealt with it here and here.

Today's post is about Film Noir and their debut mini-LP "Never Ending Dream" released on Wipe Out Records in 1986 (actually the 3rd number of Wipe Out). "Never Ending Dream".... is a 6-track mLP, each track distinctive, simply composed, and beautiful, and they sound like demos the very first time one listens to them. The second time and on, one does never let them go. You can feel fully charged by the music and the emotions, the simple arrangement (bass-guitar-drums-voice and a few touches of synth here and there). This music echoes from the past like a fairy tale and it really has the sound of a never ending dream of the carefree days of the 80's. The front cover adds to that with the photo of a castle by the sea (or lake)... altogether a classic romantic theme. There is a timeless feeling in each and every one of the six songs that comes to stay in the listener's heart. The verse from "Excuses" ("how can anyone know me when I don't even know myself....") is really very self reflecting. The most notable however about this debut is the voice quality of Mariella Loukaki (in pictures she is an indisputable new wave persona of the era). It is a pity that she didn't continue with making music, and the fact that she died at the age of 33 labels the band and herself as "cult". Her voice sounds either cold or detached, sad or hurt, gives a grey and ambiguous colour to all the songs.

We are sure that it will excite those who have not listened to this gem yet, and the ones who already stumbled upon it, will be touched again and find themselves towards a trip into the decade of our puberty and early dreams (that never end).