Drowning Pool: Drowning Pool LP 1987, Scarface Charley Records plus Nierika mini-LP 1988, Viva Records

Για το τέλος του 2012 είπαμε να ανεβάσουμε κάτι εξαιρετικό στο οποίο είχαμε αναφερθεί απλώς επιγραμματικά όταν ανεβάσαμε την συλλογή "The Fundamental Hymnal" της Fundamental Records. Ο λόγος γίνεται για το συγκρότημα των Drowning Pool από το Los Angeles των Η.Π.Α., γνωστό σε πολλούς που έχουν εντρυφήσει από καιρό στην ανεξάρτητη indie σκηνή των Η.Π.Α., αλλά και τα παρεμφερή σχήματα των Savage Republic, Red Temple Spirits, BPeople, Toiling Midgets, κ.α.. Τα "Drowning Pool" του 1987 και το "Nierika" mini-LP του 1988 θα είναι -μάλλον- το τελευταίο post για το 2012. Οι Drowning Pool κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στις μουσικές που μας αρέσουν και θεωρούμε πως είναι ένα από τα συγκροτήματα που το αγαπήσαμε κυρίως για την ιδιαίτερη μουσική του αλλά και την αίσθηση/ατμόσφαιρα που αποπνέει κάθε τους τραγούδι ξεχωριστά. Αν θυμάστε το instrumental "Black Baghdad" από τη συλλογή που προαναφέραμε έχει ένα ιδιαίτερο και μυσταγωγικό χαρακτήρα. Εν ολίγοις, η μουσική των Drowning Pool είναι ένα αμάλγαμα διαφορετικών ήχων και επιρροών που θα μπορούσε να ξεκινά από παγανιστικούς ύμνους αυτόχθονων Αμερικανικών φυλών, να δανείζεται το στυλ και το ηχόχρωμα της post punk και πειραματικής ανεξάρτητης new wave της δεκαετίας του 80, αλλά και θα μπορούσε εν τέλει να ξεκινά κάτι ολότελα καινούργιο και ολόφρεσκο. Το καλό με την Αμερικάνικη σκηνή είναι πως ποτέ δεν παύει να εκπλήσσει, πάντα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά με νέους και πάντα γνώριμους ήχους. Όπως προείπαμε, η μουσική των D.P. αποπνέει ένα μυσταγωγικό και ταυτόχρονα ηχητικά πλούσιο χαρακτήρα, θα λέγαμε παρόμοιο με τα συγκροτήματα της 4AD Records και πιο κοντά στους δραματικούς και σκοτεινούς Cindytalk.

Κατ' αρχήν, οι D.P. αφού κυκλοφόρησαν κάποιες κασσέτες (υλικό εκ των οποίων αποτελείται το ημιεπίσημο "Untitled" LP-εναλλακτικός τίτλος "Bloody Boy" [1986]), στη συνέχεια κυκλοφόρησαν το ομώνυμο "Drowning Pool" LP [1987] ή όπως αλλιώς είναι γνωστό "The Green Album". Ακολουθούν τα "Nierika" mini LP [1988] και το "Aphonia" LP [1989]. Κάπου στο 1987 παρεμβάλλεται και η διπλή συλλογή "Satori" που περιέχει πρώιμα κομμάτια και αρκετά άλλα από τις δύο κυκλοφορίες του 1987 και 1988. Προς το παρόν θα επικεντρωθούμε στα "Drowning Pool" και "Nierika" που έχουμε στην κατοχή μας.
Στο ομώνυμο άλμπουμ του 1987 υπάρχουν κάποια από τα καλύτερα κομμάτια τους. Στ' αλήθεια, μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το "Romans" το λιγότερο επικό, το "What of Singing Birds" αιθέριο και μελωδικό και το "Open Palms" σπαρακτικό - και τα τρία αυτά κομμάτια υπερβαίνουν τα υλικά όρια του δίσκου και ασυνείδητα μεταφέρουν την μουσική των D.P. σε ένα διαφορετικό, απόκοσμο επίπεδο. Το παράξενο "Broken Jawed Woman Sings" φέρνει στο νου τελετές αυτόχθονων φυλών της Αμερικής και συνδυασμό φωνητικών ασκήσεων, παρακάτω το "Edith, Hold Out Your Hand" ίπταται αιθέριο στα ίδια σκοτεινά και σχεδόν ψυχεδελικά μονοπάτια και το "Paradise Found" κινείται στην ίδια δραματική φλέβα όπως το "Open Palms". Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι εξίσου σημαντικά αφού διατηρούν την ενότητα του δίσκου σε αυτό το σκοτεινό και παράδοξα αισιόδοξο concept. Στην τελειότητα αυτού του απόκοσμου και υγρού concept περαιτέρω συντελούν και τα αιθέρια φωνητικά (αλλά και οι στίχοι) του Andrew Crane και η άψογη ενορχήστρωση των Adam Elesh στην κιθάρα, Brett Smith στο μπάσσο και Jon Thomas στα τύμπανα.
Ομοίως, στο mini-LP "Nierika" εξακολουθεί να καλλιεργείται η ίδια ονειρική ατμόσφαιρα, αρχικά με το ορχηστρικό "House of Dreams" και έπειτα με το "Trueblood" το οποίο ο ήχος του μπάσσου ξεχωρίζει και μαζί με τις γνώριμες echo/chorus κιθάρες δίνει την τέλεια αίσθηση του βάθους, ενώ διαμέσω του "Shadows" στρώνει το δρόμο για το επίσης επικό επτάλεπτο "Nierika", ένα κομμάτι που δεν αποκαλύπτεται στο πρώτο άκουσμα, χρειάζεται να το ξανακούσετε. Εξαιρετική η δουλειά στο μπάσσο και τις κιθάρες, στο γνώριμο ατμοσφαιρικό ύφος, κατά τι λιγότερο απόκοσμο και περισσότερο γήινο σε προσέγγιση. Προσέξτε πως εξελίσσεται και κλιμακώνεται το κομμάτι από το τρίτο λεπτό και μετά, είναι καταπληκτικό.
Ελπίζουμε πως η ανάρτηση αυτή θα δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα των Drowning Pool κυρίως σε αυτούς που είναι ακόμα ανυποψίαστοι για αυτή τη μουσική. Πράγματι, οι D.P. ενσωματώνουν τόσα διαφορετικά μουσικά ακούσματα που είναι λογικό να αρέσουν σε πολύ κόσμο αλλά και να καταπλήξουν εξίσου αρκετό. Μακάρι η μουσική να έκλεινε τις πληγές που άφησε το 2012, μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, όμως πιστεύουμε πως αφήνουμε για πάντα πίσω αυτή την δύστροπη και δίσεκτη χρονική περίοδο και την ξορκίζουμε με μουσική κοιτώντας το άγνωστο μέλλον με αισιοδοξία. Άραγε θα μάθουμε κάτι από το παρελθόν;
Θα δείξει...θα τα πούμε με το καλό τις πρώτες ημέρες του 2013. Να είστε καλά.

                       Ένα link και για τα δύο αρχεία - Same link for both files.


Drowning Pool: Drowning Pool a.k.a. The Green Album LP (Scarface Charley Records-1987)

[ripped by The Psychopomp]

01. Romans
02. What of Singing Birds?
03. Open Palms
04. Pogrum
05. Broken Jawed Woman Sings
06. New Tremblin' Fingers
07. Edith, Hold Out Your Hand
08. P.E. 26
09. Paradise Found

Drowning Pool: Nierika mini-LP (Viva Records-1988)

[ripped by The Unspeakable]

01. House of Dreams
02. Trueblood
03. Shadows
04. Master Rebra
05. Nierika
06. House of Dreams (reprise)

ENG: We have chosen to post some extraordinary music for the end of 2012. We had already referred to the band hosted today when we posted "The Fundamental Hymnal" compilation. We are talking about the Drowning Pool from Los Angeles, U.S.A. who are definitely among the favourites of those who are already into the American alternative-indie music scene and other similar bands such as Savage Republic, Red Temple Spirits, BPeople, Toiling Midgets and more. It seems that Drowning Pool's "Drowning Pool" LP (1987) and "Nierika" mini-LP (1988) will be our very last post for 2012. We have a soft spot for Drowning Pool's music and that is because of their unique music style and the sense of atmosphere that each and every song reveals. Recall the song from "The Fundamental Hymnal" compilation we mentioned above, entitled "Black Baghdad", it has this unique and ceremonial style which is the exact trademark sound of Drowning Pool. In short, their music is an amalgam of various sounds and influences that could possibly involve tribe-like pagan-ceremonial chants, and/or the coloursound of the post punk and experimental new wave scene of the 80s, and/or altogether something entirely new and innovating. We find that the specific American indie scene is always one step ahead and keeps surprising us with both new and somewhat familiar sounds. As we have already mentioned, D.P.'s music retains a sacramental and atmospheric quality very similar to the 4AD Records set of groups; our personal estimation is that they are closer to Cindytalk.
To begin with, D.P. had already produced a few tapes and an early "Untitled" LP also known as "Bloody Boy" [1986] by the time they released their proper full-length "Drowning Pool" LP in 1987. It is commonly known as "The Green Album" because of its distinctive deep green colour on the cover - along with a photo of a spiral staircase. Then "Nierika" mini-LP (1988) followed, as well as the instrumental LP "Aphonia" (1989). The exceptional double LP compilation "Satori" came out around 1987 comprising of early releases as well as songs from "Drowning Pool" LP and "Nierika" mini-LP. For the time being we have focused on those two releases ("Drowning Pool" and "Nierika") whose vinyl versions we possess.
In the same-titled LP of 1987 we find some of their best songs ever, it's a fact that it is a real gem. How else can one classify songs such as "Romans", being no less than an epic; songs like the ethereal and lyrical "What of Singing Birds" and the agonizing "Open Palms". Εspecially those three tracks seem to transcend the music out of the material restrictions of vinyl into a totally outworldly level. Next, the strange "Broken Jawed Woman Sings" brings some tribal chants to mind along with some voice exercises. Furthermore, "Edith, Hold Out Your Hands" floats like an ethereal being in obscure, almost psychedelic fumes. Last but not least, "Paradise Found" draws into the same dramatical vein as "Open Palms". The rest of the songs we don't mention here are equally as important as far as the wholeness of the record is concerned - regarding this dark and paradoxically optimistic theme. What perfects this eerie and "humid" concept is also the great vocals (and lyrics, too) provided by Andrew Crane as well as the excellent atmospheric arrangement by Adam Elesh (guitar), Brett Smith (bass) and Jon Thomas (drums).
Subsequently, the same oneiric atmosphere applies to the mini-LP "Nierika"as well. At first with the instrumental "House of Dreams", then with "Trueblood" on which the bass alligns perfectly with the echo/chorus guitar, thus, incorporating greater sound depth. Then, "Shadows" paves the way for the outstanding seven minute epic "Nierika", a song that doesn't reveal itself right away, but takes its time as it incorporates excellent guitar arrangement and bass playing skills, somehow in less eerie yet more melodic and earthly approach. Pay attention on how the song climaxes amazingly from the third minute on.
We hope that this post will offer a fuller taste of Drowning Pool, especially to those who are still unaware of this music. It's a fact that D.P. incorporate so many different elements and as a consequence they are a favourite band to many, however they never cease to astonish us.
We wish that music would be able to heal the wounds of the previous year - if only it were so easy... We believe that since we're leaving this wayward leap year behind and exorcising it with more music, we're still having our minds set towards the unknown tomorrow in an optimistic manner. Are we ever going to learn from the past?
Time will tell... we will be with you again in 2013. Be well !!!