Drowning Pool: Drowning Pool LP 1987, Scarface Charley Records plus Nierika mini-LP 1988, Viva Records

Για το τέλος του 2012 είπαμε να ανεβάσουμε κάτι εξαιρετικό στο οποίο είχαμε αναφερθεί απλώς επιγραμματικά όταν ανεβάσαμε την συλλογή "The Fundamental Hymnal" της Fundamental Records. Ο λόγος γίνεται για το συγκρότημα των Drowning Pool από το Los Angeles των Η.Π.Α., γνωστό σε πολλούς που έχουν εντρυφήσει από καιρό στην ανεξάρτητη indie σκηνή των Η.Π.Α., αλλά και τα παρεμφερή σχήματα των Savage Republic, Red Temple Spirits, BPeople, Toiling Midgets, κ.α.. Τα "Drowning Pool" του 1987 και το "Nierika" mini-LP του 1988 θα είναι -μάλλον- το τελευταίο post για το 2012. Οι Drowning Pool κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στις μουσικές που μας αρέσουν και θεωρούμε πως είναι ένα από τα συγκροτήματα που το αγαπήσαμε κυρίως για την ιδιαίτερη μουσική του αλλά και την αίσθηση/ατμόσφαιρα που αποπνέει κάθε τους τραγούδι ξεχωριστά. Αν θυμάστε το instrumental "Black Baghdad" από τη συλλογή που προαναφέραμε έχει ένα ιδιαίτερο και μυσταγωγικό χαρακτήρα. Εν ολίγοις, η μουσική των Drowning Pool είναι ένα αμάλγαμα διαφορετικών ήχων και επιρροών που θα μπορούσε να ξεκινά από παγανιστικούς ύμνους αυτόχθονων Αμερικανικών φυλών, να δανείζεται το στυλ και το ηχόχρωμα της post punk και πειραματικής ανεξάρτητης new wave της δεκαετίας του 80, αλλά και θα μπορούσε εν τέλει να ξεκινά κάτι ολότελα καινούργιο και ολόφρεσκο. Το καλό με την Αμερικάνικη σκηνή είναι πως ποτέ δεν παύει να εκπλήσσει, πάντα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά με νέους και πάντα γνώριμους ήχους. Όπως προείπαμε, η μουσική των D.P. αποπνέει ένα μυσταγωγικό και ταυτόχρονα ηχητικά πλούσιο χαρακτήρα, θα λέγαμε παρόμοιο με τα συγκροτήματα της 4AD Records και πιο κοντά στους δραματικούς και σκοτεινούς Cindytalk.

Κατ' αρχήν, οι D.P. αφού κυκλοφόρησαν κάποιες κασσέτες (υλικό εκ των οποίων αποτελείται το ημιεπίσημο "Untitled" LP-εναλλακτικός τίτλος "Bloody Boy" [1986]), στη συνέχεια κυκλοφόρησαν το ομώνυμο "Drowning Pool" LP [1987] ή όπως αλλιώς είναι γνωστό "The Green Album". Ακολουθούν τα "Nierika" mini LP [1988] και το "Aphonia" LP [1989]. Κάπου στο 1987 παρεμβάλλεται και η διπλή συλλογή "Satori" που περιέχει πρώιμα κομμάτια και αρκετά άλλα από τις δύο κυκλοφορίες του 1987 και 1988. Προς το παρόν θα επικεντρωθούμε στα "Drowning Pool" και "Nierika" που έχουμε στην κατοχή μας.
Στο ομώνυμο άλμπουμ του 1987 υπάρχουν κάποια από τα καλύτερα κομμάτια τους. Στ' αλήθεια, μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το "Romans" το λιγότερο επικό, το "What of Singing Birds" αιθέριο και μελωδικό και το "Open Palms" σπαρακτικό - και τα τρία αυτά κομμάτια υπερβαίνουν τα υλικά όρια του δίσκου και ασυνείδητα μεταφέρουν την μουσική των D.P. σε ένα διαφορετικό, απόκοσμο επίπεδο. Το παράξενο "Broken Jawed Woman Sings" φέρνει στο νου τελετές αυτόχθονων φυλών της Αμερικής και συνδυασμό φωνητικών ασκήσεων, παρακάτω το "Edith, Hold Out Your Hand" ίπταται αιθέριο στα ίδια σκοτεινά και σχεδόν ψυχεδελικά μονοπάτια και το "Paradise Found" κινείται στην ίδια δραματική φλέβα όπως το "Open Palms". Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι εξίσου σημαντικά αφού διατηρούν την ενότητα του δίσκου σε αυτό το σκοτεινό και παράδοξα αισιόδοξο concept. Στην τελειότητα αυτού του απόκοσμου και υγρού concept περαιτέρω συντελούν και τα αιθέρια φωνητικά (αλλά και οι στίχοι) του Andrew Crane και η άψογη ενορχήστρωση των Adam Elesh στην κιθάρα, Brett Smith στο μπάσσο και Jon Thomas στα τύμπανα.
Ομοίως, στο mini-LP "Nierika" εξακολουθεί να καλλιεργείται η ίδια ονειρική ατμόσφαιρα, αρχικά με το ορχηστρικό "House of Dreams" και έπειτα με το "Trueblood" το οποίο ο ήχος του μπάσσου ξεχωρίζει και μαζί με τις γνώριμες echo/chorus κιθάρες δίνει την τέλεια αίσθηση του βάθους, ενώ διαμέσω του "Shadows" στρώνει το δρόμο για το επίσης επικό επτάλεπτο "Nierika", ένα κομμάτι που δεν αποκαλύπτεται στο πρώτο άκουσμα, χρειάζεται να το ξανακούσετε. Εξαιρετική η δουλειά στο μπάσσο και τις κιθάρες, στο γνώριμο ατμοσφαιρικό ύφος, κατά τι λιγότερο απόκοσμο και περισσότερο γήινο σε προσέγγιση. Προσέξτε πως εξελίσσεται και κλιμακώνεται το κομμάτι από το τρίτο λεπτό και μετά, είναι καταπληκτικό.
Ελπίζουμε πως η ανάρτηση αυτή θα δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα των Drowning Pool κυρίως σε αυτούς που είναι ακόμα ανυποψίαστοι για αυτή τη μουσική. Πράγματι, οι D.P. ενσωματώνουν τόσα διαφορετικά μουσικά ακούσματα που είναι λογικό να αρέσουν σε πολύ κόσμο αλλά και να καταπλήξουν εξίσου αρκετό. Μακάρι η μουσική να έκλεινε τις πληγές που άφησε το 2012, μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, όμως πιστεύουμε πως αφήνουμε για πάντα πίσω αυτή την δύστροπη και δίσεκτη χρονική περίοδο και την ξορκίζουμε με μουσική κοιτώντας το άγνωστο μέλλον με αισιοδοξία. Άραγε θα μάθουμε κάτι από το παρελθόν;
Θα δείξει...θα τα πούμε με το καλό τις πρώτες ημέρες του 2013. Να είστε καλά.

                       Ένα link και για τα δύο αρχεία - Same link for both files.


Drowning Pool: Drowning Pool a.k.a. The Green Album LP (Scarface Charley Records-1987)

[ripped by The Psychopomp]

01. Romans
02. What of Singing Birds?
03. Open Palms
04. Pogrum
05. Broken Jawed Woman Sings
06. New Tremblin' Fingers
07. Edith, Hold Out Your Hand
08. P.E. 26
09. Paradise Found

Drowning Pool: Nierika mini-LP (Viva Records-1988)

[ripped by The Unspeakable]

01. House of Dreams
02. Trueblood
03. Shadows
04. Master Rebra
05. Nierika
06. House of Dreams (reprise)

ENG: We have chosen to post some extraordinary music for the end of 2012. We had already referred to the band hosted today when we posted "The Fundamental Hymnal" compilation. We are talking about the Drowning Pool from Los Angeles, U.S.A. who are definitely among the favourites of those who are already into the American alternative-indie music scene and other similar bands such as Savage Republic, Red Temple Spirits, BPeople, Toiling Midgets and more. It seems that Drowning Pool's "Drowning Pool" LP (1987) and "Nierika" mini-LP (1988) will be our very last post for 2012. We have a soft spot for Drowning Pool's music and that is because of their unique music style and the sense of atmosphere that each and every song reveals. Recall the song from "The Fundamental Hymnal" compilation we mentioned above, entitled "Black Baghdad", it has this unique and ceremonial style which is the exact trademark sound of Drowning Pool. In short, their music is an amalgam of various sounds and influences that could possibly involve tribe-like pagan-ceremonial chants, and/or the coloursound of the post punk and experimental new wave scene of the 80s, and/or altogether something entirely new and innovating. We find that the specific American indie scene is always one step ahead and keeps surprising us with both new and somewhat familiar sounds. As we have already mentioned, D.P.'s music retains a sacramental and atmospheric quality very similar to the 4AD Records set of groups; our personal estimation is that they are closer to Cindytalk.
To begin with, D.P. had already produced a few tapes and an early "Untitled" LP also known as "Bloody Boy" [1986] by the time they released their proper full-length "Drowning Pool" LP in 1987. It is commonly known as "The Green Album" because of its distinctive deep green colour on the cover - along with a photo of a spiral staircase. Then "Nierika" mini-LP (1988) followed, as well as the instrumental LP "Aphonia" (1989). The exceptional double LP compilation "Satori" came out around 1987 comprising of early releases as well as songs from "Drowning Pool" LP and "Nierika" mini-LP. For the time being we have focused on those two releases ("Drowning Pool" and "Nierika") whose vinyl versions we possess.
In the same-titled LP of 1987 we find some of their best songs ever, it's a fact that it is a real gem. How else can one classify songs such as "Romans", being no less than an epic; songs like the ethereal and lyrical "What of Singing Birds" and the agonizing "Open Palms". Εspecially those three tracks seem to transcend the music out of the material restrictions of vinyl into a totally outworldly level. Next, the strange "Broken Jawed Woman Sings" brings some tribal chants to mind along with some voice exercises. Furthermore, "Edith, Hold Out Your Hands" floats like an ethereal being in obscure, almost psychedelic fumes. Last but not least, "Paradise Found" draws into the same dramatical vein as "Open Palms". The rest of the songs we don't mention here are equally as important as far as the wholeness of the record is concerned - regarding this dark and paradoxically optimistic theme. What perfects this eerie and "humid" concept is also the great vocals (and lyrics, too) provided by Andrew Crane as well as the excellent atmospheric arrangement by Adam Elesh (guitar), Brett Smith (bass) and Jon Thomas (drums).
Subsequently, the same oneiric atmosphere applies to the mini-LP "Nierika"as well. At first with the instrumental "House of Dreams", then with "Trueblood" on which the bass alligns perfectly with the echo/chorus guitar, thus, incorporating greater sound depth. Then, "Shadows" paves the way for the outstanding seven minute epic "Nierika", a song that doesn't reveal itself right away, but takes its time as it incorporates excellent guitar arrangement and bass playing skills, somehow in less eerie yet more melodic and earthly approach. Pay attention on how the song climaxes amazingly from the third minute on.
We hope that this post will offer a fuller taste of Drowning Pool, especially to those who are still unaware of this music. It's a fact that D.P. incorporate so many different elements and as a consequence they are a favourite band to many, however they never cease to astonish us.
We wish that music would be able to heal the wounds of the previous year - if only it were so easy... We believe that since we're leaving this wayward leap year behind and exorcising it with more music, we're still having our minds set towards the unknown tomorrow in an optimistic manner. Are we ever going to learn from the past?
Time will tell... we will be with you again in 2013. Be well !!!

Magic de Spell: A Body in A Snare, 1983 Music Box

Οι Magic de Spell της εποχής 1980-1985 είναι ίσως ένα από τα πιο σημαντικά σχήματα στο χώρο της Ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής. Είχαμε παλιότερα παρουσιάσει τη συλλογή της Music Box "The Best and the Rest" που περιέχει αρκετά ακυκλοφόρητα τραγούδια τους και υποσχεθήκαμε πως κάποια στιγμή θα κάναμε ένα αφιέρωμα στην υπόλοιπη διαθέσιμη δισκογραφία. Έτσι, αρχίζουμε από το ντεμπούτο "A Body in A Snare" το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1983 επίσης στην Music Box. Αν εξαιρέσει κανείς την φτωχή παραγωγή και την ιδιότυπη προφορά της Αγγλικής γλώσσας δηλαδή τα κύρια αρνητικά χαρακτηριστικά όλων των Ελληνικών συγκροτημάτων εκείνης της περιόδου, τα οκτώ κομμάτια του "A Body in A Snare" θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν ως κλασικά, ανυπέρβλητα και καινοτόμα. Το πρώτο αυτό άλμπουμ συγκαταλέγεται σε αυτά που εμείς εδώ στα 10.000 Μάτια θεωρούμε πως πρέπει να επανεκδοθούν/επανακυκλοφορήσουν άμεσα.

Στο "A Body in A Snare" δεν περισσεύει κανένα από αυτά τα οκτώ σπαρταριστά κομμάτια. Από τις πρώτες κιόλας νότες του καθίσταται γνωστό πως οι Magic de Spell μοιάζουν να αποκηρρύσουν το πρόσφατο punk παρελθόν και αγκαλιάζουν το -τότε πρωτόγνωρο- new wave/minimal synth είδος - είναι προφανείς οι επιρροές των O.M.D., Ultravox, κ.α. συγκροτημάτων της εποχής (πράγμα που φάνηκε περισσότερο αργότερα στο τρίτο LP "Cpt. Blind"). Οι λιτές συνθέσεις δένουν άψογα με τα ψυχρά-αποστασιοποιημένα φωνητικά του τραγουδιστή Μιχάλη Ασλάνογλου. Επίσης, οι στίχοι μοιάζουν και αυτοί να είναι στο πνεύμα της εποχής (1982-1983) με νωπά τα ίχνη της πάνκ αμφισβήτησης κυρίως στα "Brainwash" και "Religion Uber Alles". Εξαιρετική δε είναι και η επανεκτέλεση του "Poor Johnny's Lonely Blues" σαφώς διαφοροποιημένη από αυτήν στο 7'' e.p. "Nightmare" του 1981. Τέλος, τα "Faces", "(And the Burned) Puppet" και "A Body in A Snare" που αφορούν περισσότερο προσωπικές/υπαρξιακές αναζητήσεις, καθιστούν αυτόν το δίσκο αξεπέραστο για τους Magic de Spell, καθώς πρόκειται για μερικά από τα καλύτερα και πιο αλησμόνητα τραγούδια της πρώτης περιόδου τους. Ποιός στ' αλήθεια μπορεί να ξεχάσει στίχο σαν τον "I wanna live for you, I wanna die for me, so many reasons to be fond of lunatics" [από το "(And the Burned) Puppet"]. 'Οπως και να έχει πάντως, ακριβώς 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία αυτού του δίσκου, και ενώ ο χρόνος έχει παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του, κάποια άλμπουμ σαν το "A Body in A Snare" επιμένουν να μην απογοητεύουν. Καλή ακρόαση.


Magic de Spell: A Body in A Snare (Music Box-1983)

01. Faces
02. Nightmare
03. Brainwash
04. Religion Uber Alles
05. (And) The Burned Puppet
06. Poor Johnny's Lonely Blues
07. A Body in A Snare
08. Crime

ENG: Magic de Spell of the early 80s period may have been one of the most important bands of the Greek Alternative scene. In the past we had presented a compilation of their work ("The Best and the Rest") which was comprised of well-known songs as well as a few unreleased ones. Back then we promised that we would pay homage to the available discography (the 3 first LPs) in due time. And that is exactly what we're doing, starting with the debut LP "A Body in A Snare" which was released in January 1983 via Music Box label. Despite of the poor sound production and the peculiar English accent, which by the way were the two main negative characteristics of almost all the Greek bands of the period, the eight songs of the "A Body in A Snare" LP could have been placed among the new wave classics, as they are unexcelled and innovative, at the same time. For these reasons, that first album is included among the LPs we believe that should be reissued/re-released sometime soon.
In the "A Body in A Snare" LP there aren't any songs to be left aside. It is made known even from the first tunes that Magic de Spell have renounced their former 'punk' identity, embracing the novelty of (then) new wave/minimal synth genre. Their music has obviously been influenced by the likes of O.M.D., Ultravox, Fad Gadget, just to mention a few. Moreover, these distinct influences are even more evident in the "Cpt. Blind" LP. Anyway, the songs of "A Body in A Snare" are excellent in their doric and austere structure invigorated by Mihalis Aslanoglou's cold and detached singing. Also, the lyric themes are more or less in the spirit of the period still ifluenced by the punk attitude, most vividly expressed in "Brainwash" and "Religion Uber Alles". Also, there's a new outstanding version of "Poor Johnny's Lonely Blues" a lot different from the one that was in "Nightmare" 7'' e.p. of 1981. Additionally, there are some more great tunes: "Faces", "(And the Burned) Puppet" and "A Body in A Snare"; both of them touch personal and existential themes. All the above have made this record insuperable even for Magic de Spell, as it contains some of the most memorable songs of that early period. Who can really forget this line: "I wanna live for you, I wanna die for me, so many reasons to be fond of lunatics" [from "(And the Burned) Puppet"]? All in all, 30 years have passed since the release of this gem and time has taken away everything within its pass, nevetheless, certain LPs like "A Body in A Snare" still sound as great and fresh, never disappointing. Have a good listening to this one!

Trespass: Strange Times 1988, RCA-BMG [plus some more]

Η δεκαετία του 80 ήταν οπωσδήποτε μια παράξενη εποχή και οι Trespass το είχαν αντιληφθεί και ονόμασαν το μοναδικό τους άλμπουμ "Strange Times" προς τιμή εκείνων των παράξενων καιρών. Καθώς γράφουμε την παρουσίαση του δίσκου των Trespass συνειδητοποιούμε ότι ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα στο παρόν. Πως αλλιώς να περιγράψει κανείς το παρόν της Ελλάδας σε Κρίση πολλών επιπέδων; Από τη μία η οικονομική κρίση την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με περισσότερη λιτότητα και ο λαός υποφέρει από την φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ από την άλλη μια σκοτεινή ναζιστική οργάνωση με λαμπερό όνομα εκμεταλλεύεται τη δυσχερή οικονομική κατάσταση, την ξενοφοβία... Παράξενοι Καιροί στ' αλήθεια! Λίγες φορές θα μας ακούσετε να αναφερόμαστε σε πολιτικά θέματα μέσα από τα 10.000 Μάτια, όμως μας συνεπαίρνει το ορμητικό ρεύμα των καιρών. Αλλά ας πάμε πίσω στη μουσική των Trespass.

Οι Trespass είναι η φυσική συνέχεια του θρυλικού new wave/minimal synth σχήματος Alive She Died οι οποίοι έτυχαν cult αναγνώρισης στα Αθηναϊκά club στα μέσα της δεκαετίας του  '80 και δυστυχώς το μόνο που κυκλοφόρησαν ήταν μία κασέτα με τίτλο "Viva Voce" (1985) την οποία μπορείτε να κατεβάσετε εδώ. Οι Alive She Died μετονομάστηκαν σε Trespass όπου παρέμεινε η τραγουδίστρια Δάφνη Γερογιάννη και ο Ξενοφώντας Ξένιος στην κιθάρα και τα πλήκτρα, πλαισιωμένοι από τους Γιώργο Μπουσούνη (πλήκτρα), Άρη Ζαράκα (κιθάρα) και Γιώργο Κολλιόπουλο (τύμπανα). Οι Trespass έχουν λίγα κοινά στοιχεία με τους Alive She Died, αφού η συνθετική προσέγγισή τους είναι πιο mainstream. Όμως το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου απογοητευτικό αν κρίνει κανείς από τις καλοδουλεμένες συνθέσεις αλλά και την πάντα αισθησιακή φωνή της Δάφνης Γερογιάννη - η οποία πολύ αργότερα συμμετείχε στο ηλεκτρονικό σχήμα των Atria. Επιπλέον, οι Trespass είναι το 2ο Ελληνικό συγκρότημα μετά τους Λευκή Συμφωνία που εμφανίστηκαν με video-clip στο κανάλι MTV το 1990. Συνολικά το LP έχει αρκετά αξιόλογα κομμάτια τα οποία κινούνται σε ύφος new wave με ελαφρές progressive rock παρεκλίσεις ("The Day After the Battle"). Ξεχωρίζει το "Strange Times" (του οποίου το video-clip παίχτηκε από το MTV), καθώς και τα "Queen of Dreams", "Colours of Love", "Ultimate Cause" και οπωσδήποτε το νοσταλγικό "Last Day of Schools" το οποίο είναι ένα από τα κομμάτια που είχαν γράψει ως Alive She Died. Μαζί με το άλμπουμ έχουμε συμπεριλάβει ένα bootleg ντοκουμέντο των Trespass επί της σκηνής και ένα e.p. τους με τίτλο "Moving Sound" από το 1987-στο ίδιο αρχείο. Ουσιαστικά, το "Moving Sound" είναι παλιότερη εκτέλεση του "Colours of Love". Ευχόμαστε καλή ακρόαση!!



Trespass: Strange Times (RCA-BMG, 1988)

01. Strange Times
02. Girls
03. Queen of Dreams
04. The Day After the Battle
05. Colours of Love
06. Ultimate Cause
07. Last Day of Schools
08. A War Song

ENG: Definitely, the 80s were a strange era and having realised that, Trespass named their sole LP "Strange Times" to honour that period. Upon writing thε review of the aforementioned LP we happen to realise that the present times are also strange times. The title fits perfectly to Greece's situation today. How else one can describe present time Greece going through a multilevel Crisis? One one hand, there's the economic recess treated with austerity measures and memorandums (??) by a government that is deaf towards the needs of a people who suffers, being on the verge of poverty. On the other hand, there's a dark nazi organisation with a shiny name that has taken advantage of the difficult situation including xenophobia (perhaps an opportunity?) claiming the fruits... These are Strange Times, indeed. This is one of the few times that you might read politic talk in 10.000 Eyes, but what can we do? We are impulsed by the raging stream of our times. But let us go back to the music of Trespass.
Trespass are the natural continuation of the legendary new wave/minimal synth band called Alive She Died who enjoyed cult recognition during the mid-80s around the Athenian clubs. Alive She Died had only one (self) release on tape entitled "Viva Voce" in 1985 (if you are interested, you may find it here). Daphne Gerogianni (voice) and Xenophon Xenios (guitar, keyboards) transformed Alive She Died into Trespass with the help of Giorgos Boussounis (keyboards), Aris Zarakas (guitars) and Giorgos Kolliopoulos on drums. The music of Trespass doesn't really have too much in common with that of Alive She Died due to the fact that Trespass have a more mainstream approach. Nevertheless, the outcome isn't disappointing at all judging from the well-worked compositions and the -always sensual- voice of Daphne (who eventuall in the late 90s formed the electronic duo Atria). By the way, Trespass were the second Greek group whose video-clip was broadcast on MTV in 1990 (Lefki Symfonia were the first one). Overall, the LP "Strange Times" has some notable new wave songs with minor progressive rock deviation ("The Day After the Battle"). Also, some others that stand out are "Strange Times" (their one and only MTV appearance), "Queen of Dreams", "Colour of Love", "Ultimate Cause" and definitely "The Last Day of Schools" which was originally an Alive She Died demo song. We have included a bootleg recording of Trespass on stage plus "Moving Sound" ep from 1987 in the same file with the LP. For the record, "Moving Sound" is actually the older version of "Colours of Love". Have a good listening to those ones!

Rain Gods: In Some Waking Hour 1986, Thin Sliced Records

Σήμερα έχουμε άλλο ένα άλμπουμ το οποίο μας κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον γιατί είναι, όπως θα δείτε και εσείς, γεμάτο ποικιλία και ενδιαφέρουσες μουσικές παρεκκλίσεις. Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στο "In Some Waking Hour", το πρώτο άλμπουμ των Βρετανών Rain Gods. Δυστυχώς στάθηκε αδύνατο να βρούμε ο,τιδήποτε σχετικά με τους Rain Gods, εκτός από την δισκογραφία τους στο discogs. Επιπλέον, τα μέλη του γκρούπ δεν έχουν πραγματικά ονόματα αλλά ψευδώνυμα, πράγμα που τους κάνει μεγαλύτερο μυστήριο. Συνολικά, το "In Some Waking Hour" μας έκανε εντύπωση για τον τρόπο που τα -εκ πρώτης όψεως- διαφορετικά κομμάτια δένουν ως σύνολο, αλλά και πως το κάθε ένα από αυτά είναι ένα άρτιο δείγμα μουσικής τελειότητας που συνδυάζει την εμπορική αναγνωρισιμότητα μαζί με τον πειραματισμό. Αν και τα πιο πολλά κομμάτια είναι χτισμένα με απλό τρόπο διατηρούν ένα "βελούδινο" σχεδόν ποπ χαρακτήρα ("Place of My Own", "Come Back", "13th Floor", "Executioner") κάποια άλλα συνδυάζουν και indie/alternative επιρροές και προσθήκες όπως το "Time to Stop Crying" και το φαινομενικά χαοτικό "Cockroach Chorus Rag". Τέλος, τα "Insect Sun" και "Somnambulist" δείχνουν μια διαφορετική -avant garde- θα λέγαμε τάση. Ειδικά το "Somnambulist" εξελίσσεται σε ένα πανέμορφο και εντυπωσιακό σκοτεινό διαμάντι, σχεδόν....υπνωτικό. Καλή ακρόαση σε όσους επιλέξουν να κατεβάσουν αυτό το άλμπουμ. Επίσης, αν γνωρίζετε κάτι για τους Rain Gods, θα μας ενδιέφερε αρκετά.



Rain Gods: In Some Waking Hour (Thin Sliced Records-1986)

01. Place of My Own
02. Cockroach Chorus Rag
03. Come Back
04. Time to Stop Crying
05. 13th Floor
06. Executioner
07. Insect Sun
08. Somnambulist

ENG: Another peculiar album is being presented today! This LP has piqued our curiosity because of its interesting musical variety and deviations. All the above take place in the LP "In Some Waking Hour" by a British group called Rain Gods. We weren't able to find anything about them except for a discogs entry. All we know about the group members are their pseudonyms mentioned in the back cover. Needless to say, this makes them a greater mystery. What is altogether impressing and intriguing about "In Some Waking Hour" LP is that the seemingly variable in style set of songs actually works together quite well. Also, each and every one of those songs is a fine specimen of music perfection towards the direction of commercial recognition and experimentalism at the same time. While most of the songs are simply built, they maintain a rather "velvety" character ("Place of My Own", "Come Back", "13th Floor", "Executioner") and at the same time they combine certain indie/alternative influences mostly in "Time to Stop Crying" and the seemingly chaotic "Cockroach Chorus Rag". Finally, "Insect Sun" and "Somnambulist" seem to draw towards an avant-gard-ish direction. Especially "Somnambulist" evolves into a beautiful and impressive dark highlight, almost soporific. Have a good listening to those who choose to download this one. Also, if anyone happens to possess extra knowledge about Rain Gods, we would be very interested in finding out more.

De Div: Europa Is Hier 1982 plus Pasodoble cassette 1983, both Plexus Holland

Τους De Div από την Ολλανδία τους είχαμε πρωτοαναφέρει το καλοκαίρι του 2011 όταν αναρτήσαμε δύο κυκλοφορίες "Stap Voor Stap" (1981) και "Open Zee" (1984). Σήμερα και πάλι με τη ευγενική χορηγία του "The Unspeakable" ανεβάζουμε το πρώτο τους μεγάλο άλμπουμ με τίτλο "Europa Is Hier" που κυκλοφόρησε το 1982 αμέσως μετά το πρώτο e.p. "Stap Voor Stap". Το "Europa Is Hier" είναι πιστά χτισμένο στον χαρακτηριστικό ήχο των De Div με περίτεχνα κιθάριστικά riff και μινιμαλιστικές μελωδίες που αλληλοσυμπληρώνονται κάτω από μια σταθερή rhythm section. Τα φωνητικά είναι επίσης ταιριαστά - πιστεύουμε πως τα Ολλανδικά είναι κατάλληλα για αυτή τη μουσική. Επιπλέον, το σαξόφωνο εμπλουτίζει αυτές τις μελωδίες και τους προσδίδει νωχελικές αποχρώσεις. Οι κιθάρες είναι τόσο ευρηματικές και πολυποίκιλες, δεν μπορείς ποτέ να τις βαρεθείς. Οπωσδήποτε κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν με το πρώτο άκουσμα. Το "Insekticide" ξεκινάει το δίσκο δυναμικά και επιβλητικά με τη rhythm section σε πρωταγωνιστικό ρόλο και την κιθάρα να χτίζει τις μελωδίες μία προς μία ως την κορύφωση. Πιο κάτω το "Man In De Ruit" αποπνέει ενέργεια και φρεσκάδα - απόδειξη πως η μουσική τους σήμερα δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη. Πιο κάτω συναντάμε το ομώνυμο κομμάτι "Europa Is Hier" που επιβάλλεται στην πανέμορφη επανεκτέλεση του "Stap Voor Stap" από το πρώτο e.p., κλείνοντας την πρώτη πλευρά. Το "Lichaam Op Het Laken" παίρνει την σκυτάλη στην άλλη πλευρά με το πολύ χαρακτηριστικό και εύθραυστο παίξιμο στο μπάσσο που θυμίζει το στυλ του Mick Karn και δίνει στο κομμάτι μια πιο σκοτεινή χροιά. Στο "Tegels" συνειδητοποιείς πως τα καλά τραγούδια δεν έχουν τελειωμό - το συγκεκριμένο στηρίζεται εξίσου στην επιτακτική rhythm section και στην κιθάρα που κυριολεκτικά "ζωγραφίζει". Στη συνέχεια, το "Sa-Ha-Ra" προκαλεί ενδιαφέρον και αφήνει καλή εντύπωση. Αμέσως μετά ακολουθεί το "Guerilla", ένα από τα κομμάτια που σου μένουν απλά γιατί ο ρυθμός του είναι ακαταμάχητος (όπως το "Insekticide"). Είναι ταυτόχρονα εκρηκτικό και συγκρατημένο, σε παρασύρει στο ρυθμό του, με κατάλληλα ηχητικά εφφέ σε όλη του την διάρκεια. Πράγματι ένα κλείσιμο αντάξιο ενός καταπληκτικού δίσκου.

Υστερόγραφο: Επειδή το υλικό των De Div είναι σχετικά δύσκολο να βρεθεί και πολλά από τα blog που φιλοξενούσαν αναρτήσεις σχετικές με τους De Div είτε έχουν κλείσει, είτε οι σύνδεσμοι σε αυτά πλέον δεν λειτουργούν, συμπεριλαμβάνουμε στο αρχείο και μια από τις πρώτες τους κασέτες με τίτλο "Pasodoble" κυκλοφορίας 1983, όπου μπορείτε να ακούσετε μια διαφορετική εκτέλεση του "Man In De Ruit" με τίτλο "Mann Gegenuber Mich", αλλά και άλλες εκτελέσεις στα "Sa-Ha-Ra", και "Guerilla". Η κασέτα αυτή έχει πειραματικό προσανατολισμό, επιπλέον περιέχει αρκετά ακυκλοφόρητα τραγούδια των De Div. Απολαύστε την καλή μουσική τους, επιμένουμε σε αυτούς, άλλωστε το αξίζουν!



De Div: Europa Is Hier (Plexus Holland-1982)

01. Insekticide
02. Data-Data
03. Man In De Ruit
04. Wuppertal-Wien
05. Europa Is Hier
06. Stap Voor Stap
07. Lichaam Op Het Laken
08. Tegels
09. Sa-Ha-Ra
10. Jij Danst
11. Guerilla

De Div: Pasodoble cassette (Plexus Holland-1983)

01. Mann Gegenuber Mich
02. Sa-Ha-Ra
03. Dhr. Donker
04. Pistool
05. Guerilla
06. Pasodoble
07. O3
08. Walk
09. Untitled

10. P.1
11. Marianne H.

ENG: The first time we referred to De Div from Holland it was the summer of 2011, posting two of their releases "Stap Voor Stap" (1981) and "Open Zee" (1984). Today and again with "The Unspeakeable's" sponsorhip we upload their first LP entitled "Europa Is Hier" (Europe is Here) released in 1982 right after their first e.p. "Stap Voor Stap". To begin with, the LP "Europa Is Hier" is faithfully built upon the distinct style of the band; with eloquent quitar tunes and minimal riffs all supported by the steadiness of a rhythm section. Also, the vocals couldn't be more appropriate - after all Dutch are quite suitable for De Div's music, not to mention it's their mother tongue. In addition to that, the saxophone enriches those tunes in an indolent yet charming way. As for the ingenious and varicoloured quitar fill-ins, you can't forget those. "Insekticide" sets off in a dynamic and imposing way, totally based on the rhythm section while the guitar builds up the climax. Furthermore, "Man In De Ruit" has a spirit of energy and freshness with it, hence, their music hasn't been out of date yet. Later on, the same-titled song "Europa Is Hier" - another great tune which blends in perfectly with the beautiful reprise of "Stap Voor Stap" from their first e.p.

The second side sets off with "Lichaam Op Het Laken"; its distinctive and fragile bass lines are reminiscent of Mick Karn, giving the song a darker approach. By the time you reach "Tegels" that means some more imperative bass and memorable guirar lines, you realise that this LP is crawling with outstanding compositions. "Sa-ha-ra" comes next and is an interesting effort, too. Last but not least comes the little gem "Guerilla". "Guerilla" is both dynamic and restrained which stays with and lures you into the its irresistable rhythm. It becomes even more compelling with the extra sound effects throughout. Indeed, an outstanding closing song.
Post Script.: Most of De Div's material posted around the net isn't there anymore, including "Pasodoble" a cassette released in 1983 which contains early and unreleased material of experimental nature. We have included a rip of "Pasodoble" we caught on soulseek, so you can enjoy a different version of "Man In De Ruit" entitled "Mann Gegenuber Mich" plus some intriguing versions of "Sa-ha-ra" and "Guerilla". Enjoy De Div and their beautiful music. We insist on them for a good reason. They're worth it!

The You And What Army Faction: Fixx cdr Self-release 2009 + Vent e.p., 2012 More Mars + Silk 7'', GAB Productions 2012

Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα καινούργιο συγκρότημα, πράγμα που δεν κάνουμε συχνά μέσω του blog μας, αφού συνεχώς και ακαταπαύστως βρισκόμαστε στο παρελθόν. Αφού λάβαμε το ενημερωτικό e-mail της ανεξάρτητης δισκογραφικής GAB Productions σχετικά με ένα νέο σχήμα τους The You And What Army Faction από την Αθήνα και τη κυκλοφορία τους σε 7'' με τίτλο "Silk". Έπειτα ακολούθησε και ένα mail του τραγουδιστή του συγκροτήματος και αναγνώστη του blog μας, που μας έκανε γνωστό ότι το σχήμα αυτό έχει κι άλλες κυκλοφορίες. Ο Dead C. (ή Raggedy Man) του οποίου το προσωπικό blog, μας έστειλε και τα links (soundcloud, bandcamp, κτλ) όπου και ακούσαμε μεγάλο μέρος από την ενδιαφέρουσα δουλειά των The You And What Army Faction. Το εν λόγω σχήμα δεν κάνει καμία εξαίρεση στις επιρροές και τις μουσικές εμπνεύσεις οι οποίες έρχονται από την σκοτεινή πλευρά του 80 και του 90. Μιλάμε για ιστορικά συγκροτήματα όπως Swans, Sonic Youth, The Fall, αλλά και τους πειραματικούς This Heat. Δεν θα αφήναμε απ' έξω τους Clock DVA, τους Cabaret Voltaire, ακόμα και τους Einsturzende Neubauten.

Όντως ο ήχος τους παραπέμπει λιγότερο ή περισσότερο στα παραπάνω συγκροτήματα. Εμείς θα τους περιγράφαμε ως πειραματικούς, σκοτεινούς και χαοτικούς, με ύφος που παραπέμπει κατευθείαν στην παράνοια της εκβιομηχανοποιημένης-απάνθρωπης καθημερινότητας. Είναι αρκετά ηλεκτρικοί ώστε να είναι φορτισμένοι και πάρα πολύ καλοί στο να δημιουργούν ατμόσφαιρα, συγκεκριμένα αυτήν της σύγχρονης παρακμής και αποσύνθεσης. Θα θέλαμε να τους δούμε στη σκηνή να δημιουργούν, και γιατί όχι, να αυτοσχεδιάζουν αποδομώντας και αναπαριστώντας εικόνες και ήχους από την καθημερινή παράνοια. Οι κυκλοφορίες τους περιλαμβάνουν το άλμπουμ "Fixx" (Νοέμβριος του 2009, self-release), μέσα στον Μάρτιο του 2012 ήρθε το e.p. "Vent" (σε cdr από την More Mars) και αργότερα τον Ιούλιο του 2012 το νεότευκτο 7-ιντσο "Silk" (από την ΓΑΒ Productions).
Το πρώτο τους άλμπουμ "Fixx" μας έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση αφού αποτελεί και την εναρκτήρια κυκλοφορία και επαφή με το ευρύ κοινό. Στο "Fixx" διατηρούν ατόφια την "εφηβική" δυναμική και ενέργεια, όμως "προδίδουν" και τις μουσικές επιρροές τους. Πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στις παραπάνω συγκαταλέγονται το μπάσσο και η κιθάρα των πρώιμων Sonic Youth, τα φωνητικά και οι industrial αναζητήσεις μαζί με τα επιβλητικά φωνητικά του Michael Gira και των Swans. Μηδενός εξαιρουμένου όλα τα τραγούδια είναι χτισμένα πάνω σε ένα βασικό post punk κορμό, από όπου εξορμούν ένα προς ένα τα κλαδιά (ή πλοκάμια αν προτιμάτε) προς κάθε κατεύθυνση. Βέβαια αυτό που ακούμε εν τέλει είναι οι ίδιοι οι The You And What Army Faction που επιβάλλονται πάνω σε κάθε επιρροή και αναδύονται στην δική τους επιφάνεια... έστω και αν αυτό που περιγράφουν είναι ο βρωμερός και γλιστερός βούρκος ή ένα συναίσθημα-ορμή-παρέκκλιση από και προς την αυτοκαταστροφή. Συναισθήματα όπως η ενοχή, η ζήλεια, το μίσος έχουν την τιμητική τους στο "Fixx". Ένας κόσμος τόσο σημερινός και ταυτόχρονα βγαλμένος από τα σκοτεινά υπόγεια του Ντοστογιέβσκι, τους ιλλιγιώδεις πύργους του Κάφκα και από τα μιαρά υπόγεια του Ε. Α. Πόε αναδύεται από την πρώτη νότα. Οι ρυθμοί είναι αργοί και βασανιστικοί σαν κάτι να σέρνεται και να στοιχειώνει τη μουσική. Είναι ό,τι καλύτερο για soundtrack στον χειρότερο μας εφιάλτη, δηλαδή την πραγματικότητα. Το πρώτο άλμπουμ γιορτάζει το θάνατο και την παρακμή, άραγε να υπάρχει τίποτε πέρα από κει για τους The You And What Army Faction;
Ακούγοντας και τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες "Vent" και "Silk" του 2012 ανακαλύψαμε πως ναι, υπάρχει κάτι πέρα από εκεί...Καταλαβαίνει κανείς πως κάτι έχει αλλάξει στον ήχο τους και πως έχουν ωριμάσει σημαντικά, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα πιο οργανωμένες συνθέσεις, και προσεγμένη παραγωγή χωρίς όμως να έχει αλλάξει ουσιαστικά το σκοτεινό αντικείμενο της μουσικής τους. Επιβάλλουν ακόμα πιο ονειρικά/εφιαλτικά ηχοτοπία τα οποία στην πιο φωτεινή τους έκφανση ζωγραφίζουν με ψυχεδελικό τρόπο και με τις πιο σκοτεινές νότες αγγίζοντας την noise-industrial. Ο ήχος είναι πιο παγερός από ποτέ, εστιάζει στο απόλυτο κενό της ύπαρξης και την κατάπτωση του μοντέρνου εαυτού μας, μοιάζει με ένα υποβλητικό "θόρυβο" που εκπέμπει απευθείας από το υποσυνείδητο. Μας άρεσαν πολύ τα "When It Comes to Adultery, I Am my Own Genre" από το "Vent" και "Drag What's Left of my Body in the Mud" από το "Silk". Ελπίζουμε πως δώσαμε μια γενική εικόνα της μουσικής τους και της φιλοσοφίας που την διακατέχει, έτσι ώστε να τους ανακαλύψετε και εσείς. Δίνουμε για download μόνο τα "Fixx" και "Vent" σε ένα αρχείο, γιατί το "Silk" βρίσκεται ήδη στα δισκοπωλεία.

The You And What Army Faction: Fixx cdr (Self Release, 2009)

01. It's Like Yr Living in Post Punk, Dude...
02. Quarantine
03. John is into Throat Cancer
04. Girl in the Quicksand
05. A Place for You
06. Guilt
07. You Look Perfect When I'm Drunk
08. My First Kill Was A Wife-Beater
09. Seduction Highway
10. Herbal Withdrawals
11. The Faire Folk

The You And What Army Faction: Vent e.p. cdr (More Mars, 2012)

01. When It Comes to Adultery, I Am My Own Genre
02. I Welcome These Chest Pains
03. Magic As A Recreational Drug

The You And What Army Faction: Silk 7'' (GAB Productions 2012)

01. Silk
02. Drag What's Left of My Body In the Mud
03. Keep Calm, It's Only Deathneck

ENG: Today we are going to talk about a rather new band; we've never done this before, as you may've noticed we're constanly referring to the past. After receiving a newsletter from GAB Productions label about a new band from Athens called The You And What Army Faction and their brand new 7'' release entitled "Silk", we received another e-mail from the singer/leader (Raggedy Man) of the band who happens to be following our blog for sometime now. He informed us about some older releases and sent us links to soundcloud and bandcamp sites where we were able to listen to more of their interesting material. The You And What Army Faction were greatly influenced by the darkest side of the 80's and 90's music. Some of those influences include The Swans, The Sonic Youth, The Fall, This Heat, Clock DVA, Cabaret Voltaire, even Einsturzende Neubauten.
Indeed, The You And What Army Faction's music reflects on the aforementioned bands. We would describe  them as being dark, experimental, chaotic, depicting on the modern inhuman industrialised paranoia. They are so electric as long as they need to be electrified with the ability to create the atmospherics of modern social/psychological decline. We'd love to see them perform on stage, improvising, decomposing and reenacting images and sounds from everyday insanity. Except from "Silk" 7'' released on July 2012 they have also released the full length cdr "Fixx" (self-release) in November 2009 and the e.p. "Vent" (cdr on 'More Mars' label).
To be honest, the first album was a striking surprise to us because we were able to experience their early "adolescent" vitality. Their influences are coming clear throughout the whole album. Specifically, you can hear the early Sonic Youth bass style merging with the vocal style and industrial experimentations of Michael Gira and the Swans. All the songs are basic post punk with branches-extensions (or tentacles if you like) stretching towards every direction. Finally, The You And What Army Faction impose upon their influences and therefore they come up crystal clear with their own music. They still depict on the human psyche as being a slimy sludge expressing emotion-urge-deviation; hence, a two way street to self destruction. Guilt, Jealousy, Hatred are dominant throughout the album "Fixx". It looks like they have created a world similar to our present time and simultanesously very similar to the dark vaults of Dostoyevsky, the vertiginous towers of Kafka and the abhorrent vaults of E.A. Poe. In most if not all the songs, the rhythm is slow paced as if something crawls and haunts into the music. It coud be the best soundtrack for our worst nightmares; reality, that is. In a nutshell, this is what the first album about. Besides that, is there anything else further beyond for the music of The You And What Army Faction?
After listening to both releases of 2012, "Vent" and "Silk" we realised that there is more about them. Their music has evolved and matured a lot, resulting in well-arranged compositions and flawless production, however, the dark object of music remains the same.The band enforce dreamish/nightmarish soundscapes which in their brightest version seem to approach a noise/industrial style in a dark psychedelic manner. The sound is colder than before, retains focus on the absolute nothingness of our existence and the decadence of our contemporary self. Overall, it sounds as if a low level noise transmits straight from our subconscious. Some of the highlights are "When It Comes to Adultery, I Am my Own Genre" from "Vent" and "Drag What's Left of my Body in the Mud" from "Silk". We are hoping to give you a clear idea of their musical philosophy so that you can get to know their music. Since "Silk" is still being sold, we have uploaded "Fixx" and "Vent" only (one file).

The Flowers of Romance: Love Means Death 12'' e.p. 1992, Wipe Out Records

"'Ερωτας σημαίνει Θάνατος..." Με αυτή τη δήλωση ο Μ. Πούγουνας και οι Flowers of Romance ξεκίνησαν το 1992 τη δεύτερη κυκλοφορία τους ξανά μέσω της Wipe Out Records. Πρόκειται για το "Love Means Death" ένα 12-ιντσο e.p. με τρία καταπληκτικά κομμάτια. που βρίσκει τους Flowers of Romance ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από το ντεμπούτο τους "Dorian Grey" του 1990 (ανάρτηση Ιουνίου 2012). Ήδη ακούγονται πιο ώριμοι με κατασταλαγμένο -ολόδικό- τους gothic rock ήχο και την ικανότητα να γράφουν τραγούδια-σταθμούς και ήδη έχει γίνει αλλαγή μελών αφού ο Δημήτρης Μπέης αντικατέστησε τους Πλάτωνα Παπαδημητρίου και Αχιλλέα Γερομόσχο στις κιθάρες. Η αρχή στο νέο e.p. γίνεται με ένα τραγούδι-σταθμός της gothic rock, το ομώνυμο "Love Means Death" που αποτυπώνει με ποιητικό τρόπο την ρομαντική άποψη πως ο έρωτας συνδέεται άμεσα με τον θάνατο. Ό,τι θα μπορούσε να γραφτεί σε σελίδες επί σελίδων περί αυτού, οι Flowers of Romance κατάφεραν να το πούν σε ένα τραγούδι σχεδόν 5 λεπτών. Το e.p. περιλαμβάνει άλλα δύο εξίσου δυνατά κομμάτια, εκ των οποίων το ένα είναι μια κα-τα-πλη-κτι-κή διασκευή στο πιο "μαύρο" τραγούδι που έγραψαν οι Rolling Stones, το "Paint it Black", δοσμένο με δραματική δεινότητα και μελαγχολικό τόνο. Οι διασκευές δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά οι F.O.R. φαίνεται πως εντρύφησαν στην ουσία αυτού του κομματιού, και η συγκεκριμένη είναι ίσως η καλύτερη διασκευή που έχει γίνει από gothic rock συγκρότημα. Τέλος, το τελευταίο κομμάτι του e.p. είναι το "Autumn Kids" (βρίσκεται και στη συλλογή "Wipe Out Presents 12 Raw Greek Groups" της Wipe Out) είναι άλλο ένα διαμάντι, ένα τραγούδι που δείχνει την έμπνευση αλλά και τη ικανότητα να ολοκληρώνουν άψογες συνθέσεις. Συνολικά, το 12-ιντσο "Love Means Death" είναι μια ολοκληρωμένη (όχι σε ποσότητα, αλλά σε ποιότητα) και καλοδουλεμένη κυκλοφορία που αν μη τι άλλο προϊδεάζει τον ακροατή για την μετέπειτα δισκογραφική πορεία των Flowers of Romance. Καλή ακρόαση!

The Flowers of Romance: Love Means Death 12'' e.p. (Wipe Out Records-1992)

01. Love Means Death

02. Paint It Black

03. Autumn Kids

ENG: "Love Means Death..." A statement by Mike Pougounas and The Flowers of Romance that kickstarted their second release; a three song 12'' e.p. in 1992 through Wipe Out Records. The Flowers of Romance have moved a level up above 1990's "Dorian Grey" in both composition and quality terms. They have also become more mature and solidified their trade mark sound. In addition, Dimitris Beys has taken over the guitars from Platonas Papadimitriou and Achilleas Geromoschos. The outstanding song "Love Means Death" opens this e.p.with a poetic reference to the romantic idea that love is directly related to death. Pages over pages could have been written on the subject, however The F.O.R. have managed to elaborate this notion in an anthem of less than five minutes long.
Furthermore, this e.p. contains another two great songs. The first is a cover of Roling Stones' "blackest" tune, "Paint It Black", given with such dramatic skill and melancholy tone at the same time. Suppose that covering another band's song is a difficult task, but The Flowers of Romance seem to have indulged into the essence of this particular song; perhaps the best cover of "Paint It Black" made by a gothic rock band. The final song of this landmark e.p. is "Autumn Kids" which has also been included in the Wipe Out 1988 compilation "Wipe Out Presents 12 Raw Greek Groups" and it is definitely another gem that shows inspiration and mastery in putting through some flawless songs. Overall, "Love Means Death" 12'' e.p. is a full and qualitative release that absolutely presages the band's future releases. Have a good listening to this one, friends!

Jih: The Shadow to Fall 1986, Jungle Records/Breadth of Vision Records

Το "The Shadow to Fall" από τους Jih είναι ένα από τα άλμπουμ που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και το ανακαλύψαμε μέσω των αναρτήσεων του φίλου 'bx-59cppw' στο δικό του blog από τον Ιούνιο του 2010. Τα περισσότερα link στο εν λόγω blog είναι πια ανενεργά και είπαμε να προσφέρουμε ένα φρέσκο rip. Βρήκαμε κάποιες πληροφορίες για τους Jih στο retrodundee.blogspot. Φαίνεται πως βασικός πυρήνας του συγκροτήματος είναι ο Βρετανός Grant McNally (τραγουδιστής και βασικός συνθέτης) με δορυφόρους διάφορους μουσικούς μεταξύ των άλλων και μέλη των Associates. Φαίνεται δε πως υπάρχει ακόμη στενότερη σχέση με τους προαναφερθέντες γιατί ο  McNally έχει συνεργαστεί αρκετά στενά με τον Billy MacKenzie σε τραγούδια των Associates και το αντίστροφο. Το γεγονός είναι πως οι Jih υπάρχουν από το 1983 και έχουν κυκλοφορήσει εκτός από το LP του 1986 επιπλέον τρία 12'' ep από το 1985 έως το 1988. Πάντως το "The Shadow to Fall" κάνει αίσθηση με το πρώτο άκουσμα, έχει μια φρεσκάδα σαν να γράφτηκε μόλις χθες αλλά μοιάζει επίσης σαν να βρίσκεται κρυμμένη κάποια new wave σούπερ-μπάντα πίσω από το όνομα "Jih" γιατί κάθε ένα από τα τραγούδια σίγουρα θα σας θυμίσει κάτι, ίσως συγκεκριμένο (όπως τα "Big Blue Ocean" και "The Gift" θυμίζουν εμπορικούς Echo & the Bunnymen) ή και κάτι ακαθόριστο αλλά πολύ οικείο. Είναι πράγματι άξιο απορίας γιατί δεν έγιναν πιο γνωστοί. Πέρα από την προφανή ευκολία του ακούσματος θα βρείτε αρκετές από τις συνθέσεις μοναδικές με αποκορύφωμα το ορχηστρικό "As U Fall" με τον καταπληκτικό καταιγισμό κιθάρας και ντραμς. Επίσης υπάρχουν αναφορές στον David Bowie (ή μήπως στους Associates;) με το "Closer Now". Επίσης, τα "This is my House" και "Let the Sun Beat Down on Me" θα ακουστούν αρκετά οικεία - σαν θολές μνήμες από ένα μακρινό σας παρελθόν. Ευχόμαστε καλή ακρόαση!

Jih: The Shadow to Fall (Jungle Records/Breadth of Vision Records-1986)

01. Big Blue Ocean
02. This Gift
03. Wake Up
04. Closer Now
05. As U Fall
06. This Is My House
07. Come Summer, Come Winter
08. Let the Sun Beat Down On Me
09. The Shadow to Fall





ENG: The LP "The Shadow to Fall" by Jih is one of the albums that surprised us while discovering bx59cppw.blogspot back in June 2010. Since 'bx-59cppw' is a friend who provides us every now and then with some material and most of the links at bx59cppw blogspot are down, we decided to offer you a "fresh" digital rip of this LP and a fresh look, too. Most of the info concerning Jih came from retrodundee.blogspot and it's worth a visit. Apparently, Jih is the one-man-band musician Grant McNally, who with a little help from musician friends like Billy MacKenzie and other 'Associates' members maintained this band. There seems to be an even closer relation to The Associates since McNally and MacKenzie have written songs for each other's bands. In addition, we must say that Jih are an experienced band that dates back to 1983 and have totally four releases including this LP. In any case, one may notice the uniqueness of the "The Shadow to Fall" LP from the start, because it sounds fresh and modern and because it sounds as perfect as if it was composed by a 'new wave super group'. Most of the songs are reminiscent of the 80's period and may sound extremely familiar ("Big Blue Ocean" and "The Gift" may remind you of  commercial-era Echo & the Bunnymen). A question is raised, why didn't they ever become famous? Despite of the familiarity and the Bunnymen-like stimulation there's more to this LP as there are songs such as the astonishing instrumental "As U Fall" where you will definitely enjoy the raging guitar and drums. There are also light referencess to David Bowie (or to The Associates if you prefer) in the song "Closer Now". Also, "This is my House" and "Let the Sun Beat Down on Me" will make a familiar impression - the way memories echo through the hazy and distant past. Have a good listening to this one!

Blue Aeroplanes: Bop Art 1983, Party Records

Οι Blue Aeroplanes από το Bristol της Μεγ. Βρετανίας είναι περισσότερο γνωστοί ως ένα πολύ καλό indie/alternative rock σχήμα που μεσουράνησε κυρίως τη δεκαετία του 1990. Βέβαια το συγκρότημα εξακολουθεί ακόμη να υπάρχει και να κυκλοφορεί καινούργιο υλικό. Όταν όμως κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο "Bop Art" εν έτει 1983 δεν είχαν αυτόν τον γνώριμο (και κάπως mainstream) ήχο. Θα μπορούσαμε να τους περιγράψουμε ως αρκετά τολμηρούς σε εκείνα τα πρώτα βήματα, ενδεχομένως δεκτικούς σε ηχητικούς πειραματισμούς. Ίσως η πρώτη τους σύνθεση που περιείχε και μέλη των Art Objects να συνετέλεσε σε αυτή την τάση για πειραματισμό καθώς σε αυτό το πρώτο άλμπουμ εξερευνούν και post punk μουσικές φόρμες, μεταξύ άλλων.

Ευχαριστούμε για ακόμα μία φορά τον φίλο The Unspeakable που μας παραχώρησε το rip του άλμπουμ. Δόθηκε και σε εμάς η ευκαιρία να το ακούσουμε και να το αξιολογήσουμε προτού το ανεβάσουμε. Δεν σας κρύβουμε πως πολύ καιρό τώρα ετοιμάζουμε αυτή την ανάρτηση -όλο αυτόν τον καιρό ακούγοντας το "Bop Art", κάθε φορά με "νέα αυτιά". Πρόκειται για ένα "ανήσυχο" άλμπουμ του οποίου η προοπτική αλλάζει σε κάθε άκουσμα και περιέχει αρκετές πειραματικές φόρμες, θραύσματα ήχων και αναζητήσεων που μοιάζουν να συγκεράστηκαν τυχαία. Επίσης θα λέγαμε πως είναι ένα μελαγχολικό άλμπουμ όμως όχι με συγκεκριμένο τρόπο και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αυτό το LP είναι πανέμορφο. Κάθε άκουσμά του αποκαλύπτει διαφορετικά μουσικά στρώματα που το κάνουν να ακούγεται είτε υπνωτικό, είτε οργισμένο είτε μελαγχολικό, ακόμα και αδιάφορο ώσπου επιτέλους να αποκαλυφθεί στη διάθεση του ακροατή. Πρόκειται λοιπόν για ένα "δυνατό" άλμπουμ που αξίζει να ακουστεί από κάθε αναγνώστη αυτού του blog και όχι μόνο! Καλή ακρόαση!!!


Blue Aeroplanes: Bop Art (Party Records-1983)

01. Control of Embassies
02. Pinkies Hit the Union
03. Gunning the Works
04. Owls
05. Outback Jazz
06. Chelsea Wallpaper
07. Bagpipe Music
08. Built in a Day.

ENG: The Blue Aeroplanes come from UK's Bristol and they already well known as an outstanding indie/alternative rock band that were at their zenith mostly in the 90's. Nevertheless, they are still writing music and releasing their stuf today. However, when they released their first LP "Bop Art" in 1983 they hadn't establish this settled (and somewhat mainstream) sound. We could just describe their early work as being quite bold and experimenting, at the same time. The early Blue Aeroplanes synthesis included members from another band called Art Objects and this explains why they sounded so differently. We suppose they explored all forms of independent rock music, new sounds and forms of the 80's, post punk in particular.
Once again we are thankful to The Unspeakable for offering his own rip. So, we were given the chance to listen and evaluate the music before we decided to upload it for you. It's no secret that we have been preparing this post for quite some time - constantly listening to "Bop Art" - every time with a different mood and "new ears". In every sense it contains some restless music and its perspective seems to change everytime you listen to it because it reveals a multitude of experimentation forms, like tiny fragments of sounds put together in a random manner. We could also call it somehow melancholic and moody in an unspecified and intangible way and this is one of the main reasons why we consider it as a beautifully made LP. Every hearing reveals different layers of music; hypnotic, raged, melancholic, even uninteresting until it is finally "there" for each listener. This is an album with potential that definitely deserves wide recognition. Have a good listening to this gem!!!

Libido Blume: Brilliant Names and Dames mLP 1987, Δικαίωμα Διάβασης

Έφτασε και ο Σεπτέμβριος, ο οποίος προβλέπεται να είναι αρκετά δύσκολος για τη χώρα μας και κατ' επέκταση όλους εμάς. Μακάρι να έχουμε το σθένος και το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τη νέα λαίλαπα των περικοπών. Επειδή εδώ ασχολούμαστε με τη μουσική δεν σημαίνει πως δεν μας επηρρεάζει η οικονομική κρίση, αντιθέτως μας έχει αλλάξει τα φώτα.
Έτσι είπαμε να ξεκινήσουμε αυτόν τον Σεπτέμβριο κάπως αισιόδοξα - όχι για να ξεχάσουμε όσα αναφέραμε πιο πάνω - αλλά για να τα εξορκίσουμε κατά κάποιο τρόπο. Γι αυτό και ανεβάζουμε τη δεύτερη κυκλοφορία των πολυαγαπημένων Libido Blume με τίτλο "Brilliant Names and Dames" μέσω της Δικαίωμα Διάβασης (DiDi Music) εν έτει 1987. Πρόκειται για ένα μίνι-LP με 5 new wave διαμάντια μικρής διάρκειας γεμάτα ενέργεια και σπιρτάδα πολύ κοντά στον ήχο του πρώτου LP "Colours Melting". Τα 5 αυτά τραγούδια είναι γεμάτα αισιοδοξία με παρούσες τις post punk καταβολές όμως με μια πιο φρέσκια άποψη. Από το καταπληκτικό ομώνυμο "Brilliant Names and Dames", στο αμφίβολο "Who Wants the Abortionists? (we are not alone)", έπειτα στο πανέμορφο ορχηστρικό "Leather Bags" και από το "No Flowers for Florita" επίσης ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους, σε μια άψογη επανεκτέλεση του "Cadillac Dreams" - "διασκευή"-έκπληξη αφού το κομμάτι πρωτοπαίχτηκε από τους Cpt. Neφος (το συγκρότημα του Άκη Μπογιατζή που προϋπήρχε των Libido Blume). Ρίξτε και μια ματιά στους καταπληκτικούς στίχους...πραγματικά πετυχημένοι.
Καλή ακρόαση λοιπόν στους Libido Blume, πιστεύουμε πως θα έχουν μια αισιόδοξη επιρροή.



Libido Blume: Brilliant Names and Dames mLP (Δικαίωμα Διάβασης, 1987)

01. Brilliant Names and Dames
02. Who Wants the Abortionists? (we are not alone)
03. Leather bags
04. No Flowers for Florita
05. Cadillac Dreams

ENG: September 2012 will be a very hard time for our country (Greece) and up to an extent to all of us. Wish we have the strength and courage to deal with the upcoming storm of financial cuts and perhaps fight back. The fact that most of the time we deal with music here at Ten Thousand Eyes doesn't mean that we aren't affected by the economic recession or we don't have a say, because it's killing us the same.
Thus, we decided to start up in an optimistic manner. By no means it doesn't cancel our statement above. We see music as a sort of exorcising means. So we chose the second release by the Libido Blume entitled "Brilliant Names and Dames" issued under Dikaioma Diavasis (Today's DiDi Music) in 1987. This is a mini LP with 5 short new wave gems stuffed with energy and spirit in the same way the first LP "Colours Melting" sounded like. Those 5 songs include more optimism amidst the well-known post punk lines in a sort of fresh way. Starting with the excellent same titled track "Brilliant Names and Dames", then the doubtful "Who Wants the Abortionists? (we are not alone)", then the beautiful instrumental "Leather Bags" and next, with one of L.B.'s best songs "No Flowers for Florita". The mini LP closes with a surprising "cover", apparently "Cadillac Dreams" is being replayed here and if you all could recall, this was originally played by Cpt Neφος (the band that preexisted Libido Blume, Akis Boyatzis was a member of that band too). Don't forget to check the brilliant lyrics included in the scans.
Have a good listening to this one, we believe that L.B. will have a positive effect anyway.

Drums and Stories: The Friendly Singer Said 1996, F.M. Records

Σήμερα σας παρουσιάζουμε τους Drums & Stories, ένα σχήμα από την Θεσσαλονίκη με δύο μόνο κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, ένα e.p. με τίτλο "The Critical Dream Path" του 1993 και τη μεγάλη τους κυκλοφορία το "The Friendly Singer Said" του 1996 στην F.M. Records. Εκείνη την εποχή η πλέον πολυεθνική F.M. έκανε μια προσπάθεια να προσεγγίσει συγκροτήματα και κοινό από το χώρο της εναλλακτικής rock σκηνής-προφανώς για εμπορικούς λόγους. Έκανε μια συμφωνία για επανακυκλοφορία και διανομή του υλικού της θρυλικής Creep (από εκείνη την συνεργασία έχουμε ανεβάσει το πρώτο άλμπουμ των Villa 21 και την συλλογή Return of the Creeps). Οι Drums & Stories ήταν ένα από αυτά τα συγκροτήματα που ωφελήθηκαν από αυτήν την προσπάθεια.
Ας μιλήσουμε όμως για τη μουσική...Ο ήχος των D&S είναι αρκετά μελωδικός, αιθέριος και μελαγχολικός. Οι δέκα άψογες συνθέσεις είναι αποτέλεσμα της μουσικής χημείας μεταξύ των μελών του σχήματος καθώς και καλοδουλεμένων στίχων που μιλούν για έρωτα, θάνατο και καθημερινές σχέσεις -μερικές φορές μοιάζουν Καβαφικοί, ιδιαίτερα στο "Senses Don't". Η μουσική που πλαισιώνει τους όμορφους στίχους είναι κυρίως ακουστική με ηλεκτρικές εξάρσεις εδώ και εκεί. Επίσης, τα μελωδικά φωνητικά είναι ένα πλεονέκτημα που προσθέτει επιπλέον στην ατμόσφαιρα των συνθέσεων. Οπωσδήποτε τα τραγούδια που θα σας αποτυπωθούν αμέσως είναι τα "The Tree of Youth", "Senses Don't", και "A Dream I Never Had" και "Embrace", όχι πως τα υπόλοιπα απογοητεύουν.
Φίλες και φίλοι ελπίζουμε να απολαύσετε τον "Φιλικό Τραγουδιστή" και τους Drums & Stories. Είναι ένα σχετικά "ελαφρύ" αλλά απολαυστικό άκουσμα για αυτή την εποχή. Θα ξανασυναντηθούμε τον Σεπτέμβριο. Έως τότε ευχόμαστε όσοι είστε σε διακοπές, καλή ξεκούραση.


Drums & Stories: The Friendly Singer Said (F.M. Records, 1996)

01. Rockin' Role
02. The Wrong Direction
03. Mona Lisa
04. The Tree of Youth
05. Senses Don't
06. Gay Anthem
07. Mother, Mother
08. A Dream I Never Had
09. Embrace
10. Carnival

ENG: Today's post is about Drums & Stories, an alternative music formation coming from the Thessaloniki, Greece. They have released an e.p. in 1993 entitled "The Critical Dream Path" and a long play cd entitled "The Friendly Singer Said" on F.M. Records in 1996. At that period F.M. Records was in effort of approaching the alternative greek rock scene, both bands and fans (apparently for commercial reasons). The label also agreed to re-release the material of legendary Creep Records (regarding the aforementioned re-releases we have already posted the Villa 21 "A Ghost on the Move" and VA "Return of the Creeps" sometime ago). Drums & Stories were also benefited and thus had the chance to release their material via a large label that F.M. Records was at the time.
Let us talk about the music now. Drums & Stories are melodious, ethereal and melancholic at the same time. The good chemistry among the members of the group resulted in making ten flawless songs about love, death, and everyday human relations. The lyrics have got a poetic edge, at times similar to Cavafy's themes, especially in "Senses Don't". Moreover, the music is appropriate; mostly acoustic with random electric outbreaks here and there. Also, the melodic vocals prove to be a great advantage too, as they help make the atmosphere more effective. Absolutely some of the songs you'll enjoy and familiarize with are "The Tree of Youth", "Senses Don't", "A Dream I Never Had" and "Embrace". The rest of the songs aren't dissapointing either.
We hope you will enjoy the "Friendly Singer" and Drums & Stories. They are certainly a light-weight listen for August, too. We will 'meet' again in September. Until then, we hope you'll get lots of rest especially if you are on vacation.

Incontinents: The Call 1981, Scopa Invisible

Έχει περάσει αρκετός καιρός που ο καλός φίλος "bX-59cppw" μας έχει παραχωρήσει ένα rip του μοναδικού LP των Γάλλων Incontinents  (Inc. ονομάζονται εδώ) με τίτλο "The Call". Οπότε μετά από μια σειρά αναρτήσεων με gothic rock θέματα νομίζουμε πως κάτι πιο 'back to basics' αλλά και πιο πειραματικό, θα ήταν ό,τι έπρεπε.

Το "The Call" είναι ένα έξοχο minimal post punk άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1981 από την ανεξάρτητη Scopa Invisible (αμέσως μετά το σπάνιο 7-ιντσο "Politics"/"Sorrow"). Βέβαια λίγα πράγματα μπορεί κανείς να βρεί γι' αυτούς στο διαδίκτυο. Το άσχημο είναι πως οι κυκλοφορίες τους περιορίζονται μόνο στiς δύο προαναφερθείσες, αλλά σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον εάν υπήρχαν περισσότερες. Ακούγοντας τα 9 κομμάτια του άλμπουμ απορεί κανείς πως καταφέρνουν με τόσο λιτούς ήχους να παράγουν αυτόν τον μοναδικό ήχο και με τα ελάχιστα συνηθισμένα (minimal) μέσα. Αν και όλα μοιάζουν 'πειραγμένα' εντούτοις είναι τοποθετημένα στη σωστή σειρά και στη δοσολογία που πρέπει. Σε στιγμές που μουσική τους γίνεται 'κοφτερή' και λίγο ιδιότροπη ("Politics", "I Know You") φέρνει στο νου τον ήχο των Cabaret Voltaire, αλλά άλλες φορές γίνεται πιο προσβάσιμη-σχεδόν pop όπως π.χ. στα "Mirror", "Pure As Ice", "Definitive Decision", "Friday Girls" κ.α.. Μόνο από τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς πως οι μουσικοί που απαρτίζουν τους Incontinents ήξεραν τι έκαναν εν έτει 1981. Μεταξύ των άλλων περιέχεται και το κομμάτι "Sorrow" από το θρυλικό πρώτο τους single. Καλή ακρόαση.

Incontinents: The Call (Scopa Invisible, 1981)

01. Politics
02. I Know You
03. Red or Grey
04. Definitive Decision
05. Lignes
06. Mirror
07. Pure As Ice
08. Friday Girls
09. We Know You

ENG: It's been quite some time since our good friend "bX-59cppw" has provided us with a rip of "The Call", sole LP of the French band Incontinents (aka Inc.). After a few gothic rock oriented entries we decided it was about time to go 'back to basics' and finally post this little gem, since it is a clear rip after all.
"The Call" is indeed an excellent minimal post punk effort which was released in 1981 on the alternative Scopa Invisible label, right after their long sought 7-inch "Politics/Sorrow" was released. However, there are very few information to be found on the net about this band and it is a pity that they haven't released anything else besides the two items we already mentioned. At the listening of this LP, one can question how the Incontinents were able to produce such unique sound with the use of such few resources. Bass, guitar, synth and drums sounds are all ground and blended into an experimental uniqueness; apparently each part then falls into place. At times their music turns edgy and cranky ("Politics", I Know You") and brings to mind the Cabaret Voltaire sound, while other times it becomes accessible, almost pop-ish ("Mirrors", "Pure As Ice", "Definitive Decision", "Friday Girls" ). Definitely one realises that those guys knew exactly what they were doing back in 1981. In addition to the album tracks, we have included the song "Sorrow" from their first 7-inch. Have a good listening to this one.

The Venus Fly Trap: Pandora's Box 1991, Danceteria Records

Για τον Alex Novak είχαμε μιλήσει παλιότερα όταν είχαμε παρουσιάσει το e.p. "Montezuma" των The Tempest. Είχαμε και τότε αναφερθεί στην ανήσυχη προσωπικότητα αυτού του ξεχωριστού μουσικού, ο οποίος αφού είχε δουλέψει κατά το παρελθόν με αρκετά new wave/post punk σχήματα (Religious Overdose, The Tempest, Attrition), κατέληξε φτιάχνοντας τους Venus Fly Trap, ένα μουσικό "όχημα" με σαφώς ανοιχτόμυαλη κατεύθυνση σε alternative rock ιδιώματα χωρίς όμως να αμελεί τις σκοτεινές post punk  ηχητικές καταβολές. Κοντολογίς, το αποτέλεσμα είναι πιο κοντά στο gothic rock με αρκετές ενέσεις φρέσκου ήχου και επαρκή ψυχεδελικά και progressive rock ψήγματα. Είναι αλήθεια βέβαια, και αυτό θα το διαπιστώσετε μόνοι σας, πως οι Venus Fly Trap είναι ένα συγκρότημα που δεν μπορείς να το κατατάξεις εύκολα σε κάποιο είδος. Το άλμπουμ που ανεβάζουμε σήμερα είναι το τρίτο τους κατά σειρά με τίτλο "Pandora's Box" και κυκλοφόρησε από την Danceteria Records το 1991. Σχετικά με την κυκλοφορία του δίσκου ο Alex Novak είχε δώσει μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό Spiral όπου μεταξύ των άλλων μιλάει και για το παρελθόν. Το "Pandora's Box" είναι ένα καλοφτιαγμένο άλμπουμ κυρίως λόγω της ποικιλίας των επιρροών - όπως προαναφέραμε, αλλά και γιατί οι συνθέσεις δείχνουν  την ωριμότητα του Novak ως συνθέτη και μουσικού.

Ο μύθος λέει πως κάποτε το "Κουτί της Πανδώρας" άνοιξε για να ελευθερώσει τα καλά και τα κακά του κόσμου. Ας δώσουμε την προσοχή μας στα καλά που περιέχει η πολλά υποσχόμενη κυκλοφορία. Ήδη από το εισαγωγικό gothic rock "Shadow Ministry", ένα επιβλητικά ενορχηστρωμένο κομμάτι, όπως άλλωστε και το εξίσου μεγαλόπρεπο "Monument to the Sublime" γίνεται ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα ωραίο άλμπουμ. Προσέξτε πως κλείνει το κομμάτι με το θέμα του "Persuaders" (συνθ. John Barry) από το ομώνυμο σήριαλ. Φρέσκος ήχος με επίσης ψυχεδελικές πινελιές και στα "World Turned Upside Down", "Jewel Encrusted Hands". Το ατμοσφαιρικό space rock "Ruby Revisited" μετράει ως μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, μουσική που πάει πιο μακριά από το post punk στυλ των Tempest.. Σε σκοτεινά ψυχεδελικά τεχνάσματα επικεντρώνεται και το "Side Winder" και αμέσως στη συνέχεια και το πικρόγλυκο "Deathwatch a Beatle" Επίσης, ένα από τα καλύτερα είναι και το "Achilles Heel" με τον Ορφικό Ύμνο (?!?) στην εισαγωγή. Από κει και μετά το κομμάτι εξελισσεται σε ένα progressive-space rock πρότυπο εφορμώντας σε πλήθος από λαβυρινθώδεις μελωδίες και εναλλαγές. Κλείνοντας, συνειδητοποιούμε πως όλη η ενέργεια που εκλύεται αρχής γενομένης από το "Shadow Ministry" ως το "Achilles' Heel" φαίνεται πως καταλαγιάζει στο πιάνο του "Shedding Another Skin" δίνοντας τέλος σε ένα αληθινά μεγαλοπρεπή δίσκο. Ελπίζουμε να σας αρέσει.


The Venus Fly Trap: Pandora's Box (Danceteria Records, 1991)

01. Shadow Ministry
02. World Turned Upside Down
03. Jewel Encrusted Hands
04. Monument to the Sublime
05. Ruby Revisited
06. Side Winder
07. Deathwatch A Beatle
08. Achilles Heel
09. Shedding Another Skin

ENG: We firstly mentioned Alex Novak when we presented The Tempest's "Montezuma" e.p. back in August 2011. We also referred to his restless personality, that of a musician/composer who had previously worked with several new wave/post punk groups such as Religious Overdose, The Tempest, Attrition, and redounded creating The Venus Fly Trap which was a music formation with open-minded likeness for the alternative rock sound, however not without the moodiness of post punk. In short, the outcome of The Venus Fly Trap was closer to the gothic rock idiom with a few "injections" of modern sound as well as psychedelic and progressive rock music elements. It is true and you are about to see for yourselves that VTF are hard to be categorized. Today's post is about the third LP entitled "Pandora's Box" released on Danceteria in 1991. Overall, "Pandora's Box" is a well-crafted LP mainly due to the diversity of influences combined with Novak's ability to build (more) mature compositions. Novak was interviewed by Spiral Magazine regarding the release of "Pandora's Box" and among all he refers to his work prior to VTF.
With reference to the myth the Pandora's Box if opened all good and evil of this world is to be released, the VTF album sets our attention only to the good stuff...starting with the gothic rock masterpiece "Shadow Ministry", an impressive arrangement as well as the equally great "Monument to the Sublime" is. Note how the latter ends blending with the beautiful tune of John Barry's "The Persuaders", the theme from the same-titled 70's serial. There's also fresh sound with psychedelic hues in both, "World Turned Upside Down"and "Jewel Encrusted Hands". "Ruby Revisited" is an atmospheric space rock masterpiece, one of this album's greatest, nevertheless far from the post punk style of The Tempest. "Side Winder" focuses on certain psychedelic treatments along with the bittersweet "Deathwatch a Beatle". "Achilles' Heel" is again one of the greatest songs to appear in "Pandora's Box". The recitation of an Orphic Hymn (?!?) introduces what primarily appears to be a space-progressive rock anthem and eventually transforms in a complex and elaborative epic, apparently attuned with the style of the album. In the end, all this built-up energy settles down with the piano of "Shedding Another Skin" and closing another great album. We hope you like it

Into the Abyss: Martyrium [with extra songs] 1993/1995 Spectre Records

Επιμένουμε στον gothic rock ήχο παρουσιάζοντας ένα συγκρότημα απαρτιζόμενο κατά τα 2/3 από Έλληνες και με βάση του το Darmstadt της Γερμανίας. Όντας φοιτητές εκεί, ο Γιάννης Καλιφατίδης (κιθάρα/φωνητικά) και ο Κώστας Τζέρας (μπάσσο) μαζί με τον Jens Gellner (τύμπανα) δημιούργησαν τους Into the Abyss, ένα ιδιότυπο gothic rock σχήμα με κύριες επιρροές τους New Model Army και Joy Division, αλλά και τους Cult, Sisters of Mercy και Fields of the Nephilim. Το άλμπουμ που παρουσιάζουμε σήμερα είναι το πρώτο τους και έχει τον τίτλο "Martyrium". Είχε αρχικά κυκλοφορήσει σε κασσέτα το 1993, και αργότερα το 1995, σε cd από την Spectre Records. Ακολούθησαν τα "The Feathered Snake" (1995), "Cosmogonia" (1998), και τέλος, το "Adrenochrome" (2000), ηχογραφημένο στο An Club στην Αθήνα από τη μία και μοναδική τους ιστορική, θα λέγαμε, εμφάνιση στην Ελλάδα. Αν και πιο πάνω αναφέραμε τις πολλές επιρροές των Into the Abyss, εντούτοις το αποτέλεσμα είναι ηχητικά μοναδικό και διαφορετικό από τα παραπάνω. Ο τρόπος που παντρεύεται η κιθάρα αλά-Fields of the Nephilim με το "δαιμονισμένο" βιολί (Helmut Eckstein), αλλά και συναγωνίζονται και παίζουν μεταξύ τους σαν δύο φλογεροί εραστές είναι απαράμιλλος. Οι συχνότητες φτάνουν σε ιλλιγγιώδη ύψη ενώ μαζί τους 'ανεβαίνει' και ο ακροατής, το αποτέλεσμα είναι άκρως θετικό που σχεδόν αγγίζει το θείο. Είναι φανερό πως η μουσική τους περιέχει και στοιχεία από psychedelic rock, progressive rock, αλλά και παραδοσιακούς ήχους (κυρίως ελληνικούς). Δεν χρειάζεται να επιμένουμε στο πόσο ξεχωριστή είναι για μας η μουσική των Into the Abyss, αυτό ήδη το έχετε καταλάβει. Κρύβει τόσο πάθος μέσα της, δονείται σαν επαναστατικός ύμνος και είναι με κάθε έννοια επική. Σε αυτό θα προσθέσουμε και την συνθετική δουλειά και την εκτέλεση, αλλά και τα διαπεραστικά φωνητικά του Καλιφατίδη τα οποία τελικά είναι αυτά που σε στοιχειώνουν μετά από κάθε άκουσμα.

Γι αυτούς τους λόγους το "Martyrium" ως ντεμπούτο είναι μοναδικό, οπωσδήποτε η μουσική των Into the Abyss είναι εξαιρετική ως μείγμα διαφορετικών επιρροών, αλλά τελικά δεν είναι μόνο αυτή που σε προσκαλεί στο σπειροειδές ταξίδι στο άγνωστο και τις περίπλοκες μελωδίες για να σε εξυψώσει μέσα από αυτό. Είναι και η θεματολογία των επίκαιρων και διαχρονικών στίχων -κάθε τραγούδι ένα μανιφέστο- θα λέγαμε πως είναι σχεδόν προφητική εάν στην ίδια την ανθρώπινη Ιστορία δεν επαναλαμβανόντουσαν τα ίδια λάθη σαν κακόγουστο αστείο: πόλεμοι, πείνα, δίψα για εξουσία και χρήμα, απληστία και θεοκρατία. Διαβάστε τους στίχους, απορροφήστε τους μαζί με τη μουσική. Αν σταθούμε σε μερικά από τα κομμάτια οπωσδήποτε ξεχωρίζουν τα "Martyrs", "...They spent their whole lives on the run/never cared about careers/while others became fat/in the governments of blood", "Banner of the Fray", "...In school they cultivate the narrowness/and teach us wars the kings commanded/but never fightings of the poor/their education is based on rivalry and control", "Just Another Voice", "...But on this night the secret doubts/fill you with a righteous hate/you turn the barrel on your idols now...". "Research Without Conscience", "...We are the engineers/Dressed our disgusting stench/in a brand-new silken suit/the firms we work for/are rolling in money by the arms trade/with the countries of the Third World", "Dumb Crutches", "...In our whole lives we have never tried/to find the reasons why/why we have to hunger/why we watch our children die/saying there is nothing we could do/to rise and see our future in our own point of view".

Εδώ πρέπει να πούμε πως  έχουμε προσθέσει τέσσερα επιπλέον τραγούδια που φιλοξενήθηκαν σε συλλογές ή ανήκουν σε συνεργασίες. Πρώτα-πρώτα είναι η διασκευή στο καταπληκτικό "Waiting for the Sun" των Doors, θα δείτε πόσο άψογα εκτελούν το κομμάτι και το φέρνουν στα μέτρα τους.... περιέχεται στη συλλογή "Various-Gothic Spirit Vol.1" του 1995. Στη συνέχεια, το "Banner of the Fray" σε εκτέλεση του 1995 από τη συλλογή "Various-Gothic Rock 2" επίσης του 1995. Ακολουθεί το "On the Run (the batcave version)" που είχε φιλοξενηθεί στην συλλογή "Various-Metal Holocaust Vol.1" και αυτή του 1995. Τελευταίο στα bonus κομμάτια είναι το "Dragon Snake (the crimson version)" σε διαφορετική εκτέλεση απ' ότι υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ τους. Η συγκεκριμένη εκτέλεση έρχεται από το split με τους Grass Harp εποχής 1995 και αυτό. Νομίζουμε πως τα επιπλέον κομμάτια πλαισιώνουν το άλμπουμ με τον καλύτερο τρόπο. Μπορείτε να βρείτε επιπλέον πληροφορίες για το συγκρότημα στο -όπως πάντα- άψογα ενημερωμένο blog Tribe4mian, σε δύο αναρτήσεις, εδώ και εδώ. Υπάρχει και ένα blog (eternalheat.blogspot.com) το οποίο περιέχει τη δισκογραφία τους, αν και τα links τώρα είναι νεκρά. Εάν ενδιαφέρεστε για τις σύγχρονες μουσικές αναζητήσεις του Καλιφατίδη τους Penny Dreadful, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε αυτή τη σελίδα. Πάντως εμείς υποσχόμαστε να ανεβάσουμε όλη την υπόλοιπη δισκογραφία των Into the Abyss γιατί είμαστε σίγουροι πως πρόκειται για ένα συγκρότημα του οποίου η μουσική θα σας αγγίξει. Καλή ακρόαση φίλες και φίλοι.



Into the Abyss: Martyrium (Self-Released 1993, reissued by Spectre Records, 1995)

 

01. Martyrs

02. Banner of the Fray

03. Just Another Voice...

04. (War) Against Their Will

05. Research Without Conscience

06. Dumb Crutches

07. Madman

08. Swingin' Scythe

.....extras:

09. Waiting for the Sun (The Doors cover, 1995)
10. Banner of the Fray (1995)
11. On the Run (The Batcave Version, 1995)
12. Dragon Snake (The Crimson Version, 1995)

ENG: Insisting on the gothic rock sound we bring you a band that consisted by 2/3 of Greek musicians and was based in Darmstadt, Germany. While studying there Yannis Kalifatidis (voice, guitar) and Costas Tzeras (bass) met Jens Gellner (drums) and created Into the Abyss, a unique gothic rock formation. They were influenced by New Model Army, Joy Division, as well as The Cult, The Sisters of Mercy and The Fields of the Nephilim. We have their first album for you entitled "Martyrium". It was firstly self-released on tape in 1993 and re-issued on cd in 1995 through Spectre Records. Then the rest followed: "The Feathered Snake" (1995), "Cosmogonia" (1998) and finally "Adrenochrome" (2000) a live recording from their one and only -historical- appearance in Athens at An Club. Into the Abyss were indeed influenced by so many groups from the past, however their sound is a lot different from all the above. The combination of the Nephilimesque guitar with the passionate violin (Helmut Eckstein) as they are both intertwined as two fiery lovers is an incomparable achievement. The frequencies rise in a dizzying way overtaking the listener's mood, that has an ultimately positive outcome, almost divine. After listening to the album it is obvious that they weren't an average gothic rock group and we realise that their influences also include psychedelic and progressive rock as well as traditional sounds (mostly Greek). We don't really have to insist on how special their music is to us, that must be quite clear by now. Into the Abyss' songs are vibrant passionate revolution hymns, epic in every sense. In addition to the compositions and delivery of the songs, there is also the penetrating and haunting voice of Yannis Kalifatidis which seems to haunt you all the way.
For all the good reasons, "Martyrium" is a unique debut album and definitely its music a blend of diverse influences, however, there's more to that invite into the unknown spiral trip of elaborate melodies... It is the topics the lyrics deal with; temporal, everlasting, turn every song into a protesting manifest. Each song would be a prophesy unless human history itself didn't repeat the same mistakes the way bad jokes appear: war, famine, thirst for power and money, greed and theocracy. Browse through the lyrics, absorb them simultaneously with music. Certain songs that stand out are "Martyrs", "...They spent their whole lives on the run/never cared about careers/while others became fat/in the governments of blood", "Banner of the Fray", "...In school they cultivate the narrowness/and teach us wars the kings commanded/but never fightings of the poor/their education is based on rivalry and control", "Just Another Voice", "...But on this night the secret doubts/fill you with a righteous hate/you turn the barrel on your idols now...". "Research Without Conscience", "...We are the engineers/Dressed our disgusting stench/in a brand-new silken suit/the firms we work for/are rolling in money by the arms trade/with the countries of the Third World", "Dumb Crutches", "...In our whole lives we have never tried/to find the reasons why/why we have to hunger/why we watch our children die/saying there is nothing we could do/to rise and see our future in our own point of view".
We have also included four extra songs from various compilations around 1995. Must've been quite a creative period for ITA. First of all, there's a Doors cover "Waiting for the Sun" (from the "Various-Gothic Spirit Vol.1" compilation). Next, there's "Banner of the Fray" (from "Various-Gothic Rock 2" compilation). Then, there's "On the Run (the batcave version)" (from "Various-Metal Holocaust Vol.1" compilation). Last extra song is "Dragon Snake (the crimson version)" (from the split m-LP with Grass Harp. If you want to find out more about Into the Abyss, Tribe4mian's blog is more than updated on the topic, check here and here. A blog called eternalheat.blogspot.com contains downloadable links to full discography but now the links are expired. If you are interested in Yannis Kalifatidis latest music quest, his new band is Penny Dreadful, check this page on myspace. Anyway, we are going to bring you the rest of their albums anyway, because we are certain that this music will speak to your heart. Enjoy.